Muninn - 01.05.1986, Blaðsíða 44

marki brennt. Kennararnir voru
furðulegt samsafn af dreissugum
sperrileggjum og hældregnum
nátttröllum er strax tóku aS
hræða nemendur með væntanlegum
prófum og einkunnum, útmálandi
fallprósentur faga sinna af
óblandinni nautn. AS þeim dytti
í hug að umgangast okkur eins
og viti bornar manneskjur (hvað
þá jafningja) var af og frá.
Allt var síðan á þessa sömu
bók lært, kamslan þurr og hug-
myndasnauð, framkoman yfirlæt-
isfull og sérviskuleg, kerfið
rotið og stirðbusalegt (enda
njörvað niður í þrúgandi bekkj-
arsamfélög, hvert með sinn
valdapýramida), hefðimar úr-
eltar og volgurslegar (alls
kyns söngsalir og fleðulæti
gagnvart toppunum).
Það barg, eins og áður
sagöi, sálarheill minni að
losna úr þessum frerafjötrum og
komast í annan skóla, opinn
áfangaskóla, er minnti mest á
gamla sveitaskólann heima. Þar
fann ég sjálfan mig, þar tókst
ég á við þroskandi, krefjandi
og sveigjanlegt nám þar sem
kennararnir voru hugulsamir
leiðbeinendur, ekki herforingj-
ar eða hirðfífl, nemendurnir
sjálfráða verkamenn, ekki tá-
sleikjur.
Bg man að kennararnir i M.A.
voru alltaf að guma af ein-
hverjum könnunum sem áttu að
sýna að nemendur þaðan stæðu
sig betur i Háskóla íslands
heldur en aörir. Varist villu-
rök þeirral í fyrsta lagi hefur
M.A. getað leyft sér, vegna
þess góða orðs sem ómaklega
hefur af honum farið, að
"velja" nemendur af góðum heim-
ilum og góðum ættum inn i skól-
ann, nemendur sem voru likleg-
ir, vegna stéttarhagsmuna og
auðsveipni, að þrifast vel inn-
an stofnunarinnar. í öðru lagi
er H.í. á sama fornaldarstiginu
(það sá ég eftir að ég hóf nám
i Danmörku) og þvi ekki að
undra að sams konar slefa gangi
vel i uppglennta kjafta M.A.-
inganna þar. M.A. er einmitt
tilvalin uppeldisstofnun fyrir
hugdettulaus dyndilmenni og
ómerkinga sem flestir raða sér
á rikisjötuna að námi loknu og
jórtra þar, án hugdreifingar,
til æviloka.
Ef ykkur er annt um sjálf-
stæða, frjóa hugsun forðist þá
M.A. (og álika fornaldarbæli)
eins og heitan eldinn!
Naflaskoðun
f'argt. er þœgilegra en að
vera st.illt upp vic vegg og
skipao að skoða á sér naf]ann.
Slik hlýtur staða min að vera
þegar ritstjóri biður mig að
segja skoðun mína á Menntaskól-
anum á Akureyri i samanburði
við aðra skóla. Erfitt er að
drega upp hlutlausa mynd, til
þess skortir nægar kannanir og
sannanir. Viö það bætist að
hverjum þykir sinn fugl feg-
Muninn 44