Syrpa - 01.12.1920, Blaðsíða 6

356
S YRP A
. n
um sköpuSum síkepnum, sem til eru. iHinn elti (Kesturinn) og
eltandinn (IjónitS) keptu þannig eftir gras-siléttunni metS'fram
fljótinu, og rétt um leiS og iþetta undursamlega kapphlaup byrj-
aði, skreið gufuskipið af Stað til þess að fylgjast með kapphlaup-
inu á landi. Skipstjórinn ákvaS nú aS tapa engu tækifæri aS
láta skjóta ljóniS. Hann hefSi, auðvitaS, leyft aS gera þaS fyr,
en iþessir atburSir höfSu gerst svo skyndilega, aS állur vanalegur
viSbúnaSur var ómögulegur. 'LjóniS virtist draga á hestinn á
hverju augnabliki, og þótt hesturinn virtist í fyrstu þjóta áfram
meS vindhraSa, þá var auðlséS aS misslétturnar á jörSinni töfSu
ferS hans. Nú var gufuskipiS einnig komið á fulla ferð, og ihélt
í viS kapphlauparana á landi. LjóniS nálgaSist hestinn meir og
meir, en rétt um leiS og þaS (ljóniS) var í þann veginn aS
hremma btfáS sína (hestinn), reiS skot áf byssu á skipinu og 'ljón-
iS stanzaSi^ lallmikiS sært, aS því er virtist. ÞaS hörfaSi inn í
háa grasiS aS ibaki, en hesturinn stóS eftir á hólmi. En hann
hafði þar ekiki langan ,friS. iÞaS kom ibrátt í Ijós, aS ljóniS var
ékki eins mikiS sært og fyíst leit út fyrir; aS minsta kosti skreiS
þaS út úr grasinu fáum mínútum síSar og ihél't áfarm aS elta hest-
inn. Aftur hljóp hesturinn og ljóniS eftir grassléttunni meS mikl-
um hraSa, og aftur virtist ljóniS draga á hestinn í hverju spori.
Menn tók,u éftir því, aS hesturinn virtist eins og hálf-lþreifa fyrir
sér meS fótunum á hinni ósléttu jörS, og dró íþetta auSvitaS tals-
vert úr ferS hans. ÞaS er óþarfi aS ibenda á, aS undir vanáleg-
um kringumstæSum, og á hörSum og sléttum skeiSvelli, mundi
hesturinn ihæglega hafa fariS fram úr hinum grimma óvin sínum.
LjóniS var nú áftur niærri |því á Ihæ'lum hestsins, en þá skeSi eitt,
sem var óvænt og undravert. Arábíu-hesturinn var farinn aS
tcygja sig mjög á hlaupunum, en ált í einu stanzaði hann og sló
aftur undan sér báSum afturfótunum meS eldingar-hraSa. Hó'f-
nr hans lentu rétt undir fcjálka ljónsins, svo þaS steyptist aftur á
bak. Varla höfSu hinir mjóu, fal'legu fætur hestsins skotist aftur-
undan honum, fyr en hann var aftur kominn á fleygi'ferS og faxiS
kem'bdi út frá makkanum. il annaS skifti skreiS IjóniS foTVÍSa
inn í hávaxna grasiS. -HJesturinn stanzaSi ibrátt og fór aS 'bíta
gras, eins og ekkert hefSi veriS um aS vera. Eftir svo sem sjö
raínútunr ikom IjóniS aftur út úr háa grasinu, og sfcreiS hratt og
einbeittlega í áttina til hestsins. Hesturinn skók höfuSiS, hneggj-
aSi hátt og bjó sig til aS fara aftur á sprett, till aS flýja óvin sinn.
Skipstjórinn heimtaSi aftur fulla ferS áfram, til þess aS fylgjast