Syrpa - 01.12.1920, Side 8

358
S YRPA
“KATTARAUGAД.
NiSurlag.
Annar stýrimaSur gekk á undan imér að musteris-dyrunum,
einsog hann væri nákunnugur; og iþegar við komum á þröskuldinn
kviknaði Ijós, eins og af sjáJlfu sér, í musterinu. Þegar 2. stýrimað-
ur var að ganga upp riðið, greip eg um Ihandlegg hans af öllu afli
og reyndi að stöðva hann. Hlann stanzaði ekki hið minsta við
þetta; heldur dró mig á eftir sér eins og eg væri fis. Og þannig
fórum við inn í musterið.
Birtan kom úr inníi enda hússins; við gengum nær Ijósinu
og stóðum beint fram undan því. Þar, á stalli, var afar mikið lí;k-
neski af Buddah, sem sat með krosslagða fætur og rétti út frá
sér sex handleggi. Birtan skein úr augum Jíkneskisins, og þar, sem
birtuna bar úr augunum niður eftir nefinu annarsvegar, skein það
til baka mjög skært. í nösinni var gimsteinn, aJgerlega saimkyns
og sá sem 2. stýrimaður hafði í hring sínum. 1 hinni nös líkneskis-
ins var autt pláss fyrir gárnstein 2. stýrimanns.
'Er eg horfði á líkneskið og sá alt þetta, hrópaði eg upp yfir
mig og hrökk aftur á bak. Og svo miikill ótti var yfir mér, að eg
dró 2. stýwmann með mér nokkur skref, því eg hél't enn utcin um
handlegg hans. Á sama laugnabfliki opnaðist steingólfið fyrir fram-
an okkurt einmitt á þeim bletti er við höfðum staðið á. Og í gap-
inu, er þannig varð í gólfdð, fann eg á ilyktinni, fremur en eg sæi
það, daunilla gufu leggja upp af botnlausri gjótu með vatni í. En
augu afguðsins ibrunnu sem með rauðum iloga.
Eg fann, að lítill fingur snerti vinstri hönd imína. Eg sneri
mér við og sá, að þar stóð kvenmaður — sami kvenmaðurinn
og eg háfði séð í drýkkjukránni. Hún hvíslaði að mér svo lágt
að enginn gat heyrt það nema eg —:
“Komið með mér, lávarður minnt og það tafarlaust. Lábið
hann maeta örlögum sínum. Hann er dauðadæmdur. En þút
komdu á meðan enn er tími til.
“Já,” svaTaði eg henni, “en eg kem dkki einsamalll með þér.
Hann má til að koma einnig.’
“Skipar lávarður minn ®vo fyrir?” spurði mærin.