Syrpa - 01.12.1920, Blaðsíða 15

SYRPA
365
skulfu af einíhiverjum óskiljanlegum ótta. SjómaSurinn áleit aS
2. stýrimaSur væri genginn af vitinu, og reyndi aS ta'ka af honum
stýrishjóliS, en 2. stýrimaSur lyfti honum upp meS yfirnáttúrlegu
afJi meS annari hendi og fleygSi honum niSur á neSri Iþiiljur. En
skipiS rann áfram þráSlbeint upp á skeriS.
Skipsbátunum var hleypt niSur í flýti, áhöfnin fór í þá tafar-
laust, og bátamir voru í þann veginn aS leggja frá skipinu. Þá
stökík eg upp á stýrispal'linn (brúna), tók ium hönd 2. stýrimanns
og dró hann meS mér niSur á þiljur.
Eg dró hann meS mér eftir gangveginum og yfir hlemminn
yfir fremsta farmrými, en þá datt ofan á hann ás (’boom), sem
var notaSur í sambandi viS farm-lyftivélina, svo hann var eins og
negldur niSur viS þiljurnar.
Og jþá sá egj eins og eg er lifandi maSur, kvenmann — hör-
undsdökkan kvenmann — halda honum í faSmi sínum, halda
iionum niSur viS þiljurnar, svo hann gæti ekki komist á faetur.
Og svo gekk aldan yfir skipiS og þaS rann á ihlliSinni niSur í djúp-
iS. KvenrhaSurinn kysti hann — hann hljóSaSi upp yfir sig —
og ö’ldurnar sugu þau bæSi í sig.
Bölvunin, sem fylgdi gimsteininum — kabtarauganu — var
fuJlkomnuS.”
Endir.