Syrpa - 01.12.1920, Síða 16

SYRPA
3 66
UM LANDBÚNAÐ.
Aldrei í sögu þessa lands — NorSur-Ameríku — hefir veri'S
jafn-nauSsynlegt og nú aS bændur athugi og noti sér alt, sem
verSa má til framfara og ihagnaSar í landbúnaSi — akuryrkju og
kvikfjárrækt. ASal-a'furSir búanna ihalfa hrapaS niSur í verSi um
þriSjung til helmings viS jþaS sem var fyrir ári síSan og næstu ár
þar á undan, en vinnufólksHkaup og al'lur annar tilkostnaSur —
verkfæri og aSrar nauSsynjar bóndans, sam Ihann verSur aS
kaupa aS — hefir ekki lækkaS nándar nærri aS sama skapi og
verSlækkunin á afurSum búanna nemur, og litilar líkur til aS
nefndar nauSsynjar bændanna lækki í verSi til muna í niáinni
framtíS. — Vér gátum iþess í ávarpi voru, sem ritstjóri, til les-
enda Syrpu, er birtist í 1. hefti þessa (8.) árgangs ritsins, aS oss
væru “kiæíkomnar stuttar, frumsamdar og þýddar greinar um
landbúnaSarefni, einkum snertandi nýmæili í landlbúnaSi”, og höif-
um altalf veriS aS vonast e^ftir^ aS einhverjir væru svo áhugamikl-
ir um þessi efni, og svo ant um aS láta íslenzka lesendur njóta
góSs af reynslu sinni og þekkingu í Iþeim, aS þeir sendi oss eitt-
hvaS í nefnda átt, en oss hefir brugSist sú von álgerlega. Einkum
Ibjuggumst vér viS aS einhverjir af sérlegu framfara-lbændunum—
og þeir eru talsvert -margir meSal Islendinga í þessu 'landi - létu
til sín heyra; og svo áttum vér einnig von á, aS einhverjir af hin-
um mörgu ungu og efnilegu Islendingum---körlum og konum —
sem gengiS hafa á ihina ágætu búnaSarskóla landsins og útskrifast
þaSan meS ágætum vitnisburSum, fyndu kvöt hjá isér til þess aS
iláta landa sína njóta góSs af lærdómi sínum og þekkingu. Bún-
aSarrit og önnur ib'löS fandsins, sem eru á ensku, og jafnvel öSrum
málum, eru full af ritgerSum og bréfum um landbúnaSarmál.
HVí skyldu ék'ki íslendingar hér í landi rita um sömu efni í sín
blöS, sérstaklega þetta eina tímarit almenns efnis, sem gefiS er út
vestan Atlantshafs? Jafnvel á fyrstu árum sínum hér vestra rit-
uSu Islendingar talsvert í blöS sín um búnaSar-má'k en þaS virS-
íst sem sífélt hafi veriS aS dofna ýfir þeim í þessu efni, eftir því
sem árin liSu. Útgefendur Syrpu gátu ékki betur gert en aS
bjóSa miönnum aSgang aS ritinu meS greinar um búnaSar-efni.
p.n þaS er líklega meS þetta eins og máltækiS enska segir. “ÞaS