Vekjarinn - 01.06.1903, Blaðsíða 12

12
og enn raunalegni er það fyrir Drottinn sjálfan að
sjá sálirnar, sem hann elskar og vill frelsa, smá-
hafna náð hans, en þó er það í raun og veru allra
raunalegast fyrir vesalings mennina sjálfa.
Jesús segir: „Sjá jeg stend við dyrnar og
ber. Hann ber að dyrum með ræðuni, ritum, sam-
tali, samvizkunni, erfiðleikum, og ýmsu öðru. Þú
verður var við hann, en ef þú rist ekki þegar á
fætur og opnar dyrnar, verður þú minna var við
hann á movgun og loks hættir þú alveg að heyra
til hans, jafnvel þótt þú hlaupir í kirkju og á sam-
komur. Yinur ,minn, ertu i tölu þessara manna?
Ef svo er, þá ertu í óttalegri hættu.
Vitanlega hvíslar Satan að þjer núna, þegar þú
lest þetta, að þú þurfir ekkert að óttast, en hlustaðu
ekki á hann; hann er faðir lýginnar. Kom til Jesú,
gef honum allt hjarta þitt. Iíom í dag.
Kom þú ungi maður og unga stúlka! Hlustaðu
ekki á heiminn, sem segir þjer að þú þurfir ekki
að verða betri en aðrir, þú skulir „njóta lífsins" í
æskunni, alvarlegar hugsanir geti beðið til morguns,
já, beðið allt til elliáranna. Allar listisemdir og
nautnir geta ekki fullnægt þrá hjarta þins, það verður
órólegt þangað til það hvílist í lifandi Guði. Ætlaðu
ekki að fjöidinn, sem hugsar ekki nema um munn
og maga og hrópar á þig með sjer, sje í raun og
veru ánægður og rólegur. Nei, þar er fullt af blæð-
andi hjartasárum, sem engar skottulækningar geta
bætt, og svo órólegur er hann, að hann jafnvel
itrar og skelfur, ef einhverjar lygasögur heyiast