Vekjarinn - 01.06.1903, Blaðsíða 29

29
sem hafa vit á að grubla út í þessháttar/ sagði
Jakob með fýlusvip.
„Pað getur vel verið Jakob, en núg iangar nú
samt til að eiga hana, þá get jeg gætt að, hvort
það var satt, sem þeir sögðu á samkomunum um
Jesúm.“
„Jæja, jeg skal fara; en jeg hef ekki vit á að
kaupa biblíu."
„Fischer hefur biblíu fyrir einn skilling, en flýttu
þjer nú, svo þ°ir verði ekki búnir að loka.“
Jakob fór og var daufur í bragði, en þegar hann
kom aptur, var farið að glaðna yfir honum.
„Fischer sagði, að bibiían væri einmitt bezta
gjöfin, sem jeg gæti gefið þjer að skilnaði, og hún
mundi sjálfsagt verða þjer til meiri blessunar og
gleði en þúsund pund steriing, svo jeg er farinn að
halda að það sje eitthvað í henni, sem okkur er
vert að lesa.“
„Jeg átti von á því,“ sagði Tómás, og greip
biblíuna feginshendi. „Enn hvað þú varst vænn
að gefa mjer fyrir henni.“
Pessir tveir pilf.ar mættust aldrei framar hjor
á jörðu, en hefði Jakob sjeð hversu heiliavænleg
gjöfin var, liefði honum þótt meir en tilvinnandi að
spara saman fyrir aðra biblíu. Tóinás fann frelsar-
ann við lestur Guðs orðs, sá að Drottinn hafði elskað
hann og dáið fyrir liann, og fann fullan frið og
sáluhjálparvissu. En svo sá hann og af ritningunni
að hver sá, sem guð hefur hjálpað, á að hjálpa
öðrum að uppsprettu Hfsins.