Vekjarinn - 01.06.1903, Blaðsíða 27

Krypplingurinn.
í austurhluta Lundúnaborgar, þar sein fátækt-
in og eymdin hafa aðsetur sitt, lá fátækur drengur
í ijelegu þakherbergi. Hann hjet Tómás. Hann hafði
verið krypplingur frá því hann fæddist; hann var
búinn að liggja þarna i tvö ár, og fáir skiptu sjer
af honum.
Tómás var 9 ára gamall, þegar hann missti
báða foreldra sína, honum var þá „komið fyrir“
hjá gamalli konu, sem hann kallaði ,ömmu“ sína.
Hann hafði verið svo hress í noklcur ár, að
hann gat haltrað um á hækjum sínum, hreinsað
göturnar og annast smásnúninga fyrir hina og abra,
til að vinna sjer inn fáeina aura, en síðustu tvö
árin hafði hann legið rúmfastur eins og áður er sagt.
Móðir hans hafði kennt honum að lesa og skrifa,
en hún hafði ekki sagt honum neitt um Jesúm, sem
elskar litlu börnin.
í kulda og illviðii hafði hann samt opt farið á
kristilegar samkomur, sem voru haldnar þar skammt
frá, því þar var stór og góður ofn, sem hann gat
vermt sig við. Hann hafði lítið hirt um það, sem
sagt var, en hugsað meira um hlýindin og birtuna
í húsinu. Samt hafði eitthvað fest sig í huga hans;
og í einveru sinni og ieiðindum fór hann nú að
hugsa um það, og smárn saman varð hann gagn-
tekinn af löngun eptir að heyra eitthvað meira um
Guð, og eignásf, biblíu,