Nýjar kvöldvökur - 01.04.1930, Blaðsíða 18

64
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
hætt að láta hana ráða. Og kunningsskap-
urinn óx, vináttan varð heitari með degi
hverjum; Lína var svo hlýleg og aðlað-
andi, að Guðmundur gáði ekkert að því
fyr en hún var orðin honum allt í öllu og
hann mátti varla af henni líta.
Einn laugardag á engjaslætti kom Guð-
mundur síðla dags af sjó og sá ekki Línu
í búðardyrunum, aldrei þessu vant. Hann
gekk yfir í búðina; Lína sat niðurlút út
við glugga og var að hekla.
»Komdu sæl, Lína; því líturðu ekki út
í góða veðrið?«
Lína tók undir, en svo lágt og dræmt,
að hann varð forviða.
»Því ertu svona niðurlút?«
»Æ, eg veit það ekki, góði.«
Hann sá að hún var raunaleg á svip-
inn og kenndi samstundis sárt í brjósti
um hana.
»Segðu mér, ef eitthvað er að þér,
Lína.«
»Mér leiðist bara stundum,« sagði
hún; »eg þekki hér engan og er utan við
allt.«
»Þú þekkir þó mig; get eg ekki gert
eitthvað fyrir þig?«
»Eg veit það ekki. — Það er svo leiðin-
legt fyrir mig á sunnudögum, þegar allir
eru að skemmta sér, þá er eg allt af ein,«.
— og Lína andvarpaði svo mæðulega, að
það gekk í gegnum Guðmund.
»Á eg að róa með þig út í Víðihólma á
morgun, ef gott verður veður? Þar er
ljómandi fallegt á sumrin.«
»Já, það væri fallegt af þér, ef þú
mættir vera að því,« — og Lína brosti til
hans svo þakklátlega, að Guðmundi hitn-
aði um hjartaræturnar.
(Framh.).
Friðrik J. Rafnar.
Saga
hins heilaga Frans frá
(Sniðin eftir bók Jóhannesar Jörgensens o. fl. ritum).
Assisi.
Á miðöldunum höfðu holdsveikir menn
nokkurskonar sérstöðu meðal annara oln-
bogabarna lífsins. Ritningarorð úr spá-
dómsbók Jesaja (53. kap. 4. v.) höfðu
komið þeim skilningi inn, að holdsveikir
menn væru öðrum fremur tákn upp á
hinn líðandi frelsara. Er fjöldi helgisagna
í katólsku kirkjunni, sem styður þá skoð-
un. Segir ein þeirra svo frá, að munkur
einn mætti holdsveikum manni á förnum
vegi. Var sjúklingurinn svo aðfram kom-
inn, að hann var lagstur fyrir og komst
með engu móti leiðar sinnar vegna þreytu
og sára. Þá tók munkurinn hann, sveipaði
kápu sinni um hann og bar hann áleiðis
til klausturs síns. En á leiðinni ummynd-
aðist sjúklingurinn í Jesús sjálfan, og
varð uppnuminn úr höndum munksins,
biessaði hann og sagði: »Þú fyrirvarðst
þig ekki fyrir mig á jörðu. Eg mun held-
ur ekki fyrirverða mig fyrir þig á himni«..
Slíkar sagnir eru um marga helga menn..