Nýjar kvöldvökur - 01.01.1946, Blaðsíða 42

36
FLÓTTAMENNIRNIR
N. Kv.
þykja það gaman, Iierra, en ég get það ekki.
Ég er ihaltur. Þá hló Jesús. Hann liélt lengi
áfram að hlæja og það hljómaði svo fallega
og bráðlega var hann búinn aðjcoma Danny
til að Iilæja og öllurn hinum börnunum
líka. Svo fóru allir að hlæja. Og hann hætti
snögglega að Iilæja og þá hættum við öll
líka og svo heyrðist rödd hans hátt og skýrt
og hann sagði: Danny, trúir þú á Guð? Og
Danny svaraði honum alveg eins skýrt: Já,
Iierra. Og jesús sagði: Var það Guð sem
gerði þig haltán? Og Danny liorfði undr-
andi á hann og sagði: Nei, herra. Guð
mundi ekki gera neinn haltan. Þú veizt það,
lierra. Þú veizt, að Guð er góður og ég veit
það líka. Þá brosti Jesús og sagði: Hentu
þá hækjunum þínum, Danny, og farðu og
leiktu þér með vinum þínum. Og Danny
— ég get svarið það — henti frá sér hækjun-
um og liljóp og stökk um allt eins og það
liefði aldrei verið neitt að honumj“
Meredith leit til mín og hvíslaði: „Þetta
er hreinskilnislegur maður. Ég Iield að
hann segi sannleikann.“
,,Ég veit, að það er satt,“ svaraði ég.
Meredith leit hvasst á mig. Svo sneri
hann sér aftur að svertingjanunn.
„Hvernig voru þeir, hvernig voru þessir
tveir menn útlits?“
„Ég er búinn að segja yður það,“ sagði
Wilson. „Annar maðurinn var nauðasköll-
óttur. Hann var í hvítum, hreinum buxum.
Hann stóð bara og liorfði á og liann brosti
stöðugt eltir að Danny var búinn að segja
að liann væri ekki hræddur."
„En hvernig leit. hirin maðurinn út?“
„Það var Jesús Kristur sem var kominn
aftur,“ sagði Wilson innilega. „Guði sé lof,
Jrað var hann.“
„En hvernig var hann útlits?" spurði
Meredith.
„Ég get ekkert sagt um það, herra, hvern-
ig hann leit út. Það er ómÖgulegt að lýsa
honum. Ég veit ekki hvort hann var hár
eða lágvaxinn, ljóshærður eða dökkhærður.
Ég veit bara að hann var hvítur maður. Ég
man eftir röddinni og augunum. Röddin
var lrá og skýr og í augurn lians tindraði
eitthvað sem verrndi mann innanbrjósts.'4
Meredith nuggaði hugsandi á sér hökuna.
Þetta hafði haft töluverð á'hrif á hann.
„Hvað skeði svo eftir það?“ spurði lrann.
„Jæja, herra," liélt Wilson áfram. „Ég sá
það allt saman. Um leið og Danny hljóp
heim til föður síns, gekk gamla Mary Walk-
er til Jesú og snerti hann. Hún hafði séð það
allt líka. Og hún gekk til hans og sagði við
hann: Herra, læknaðu mig. Mary Walker er
nærri því sjötíu og fimm ára gömul og hún
hafði misst sjónina á vinstra auganu og er
búin að vera blind á Jrví auga í átta ár. Og
Jregar lnin snerti hann og sagði: Herra,
læknaðú mig, þá sneri hann sér að henni,
brosti framan í hana og sagði: Við sjáum
með augum sálarinnar, Mary, en ekki lík-
amans.Og þar sem þú sérð með augum sálar-
innar, Jr;í getur auga Jntt ekki verið ófull-
komið því þú illefur aldrei séð með því. Þú
lelur alltaf séð með hjartanu. Og hann lagði
höndina á auga hértnar Og dró höndina að
sér aftur og lnin féll áikné við fætur lians og
sagði: Ég er búin að fá sjónina aftur! Guð
blessi Jrig! Guð blessi þig! Og hann sagði:
Guð héfur blessað mig. Hann hefur blessað
okkur öll. Þú getur ekki beðið um ]rað, senr
þér hefur þegar hlotnazt.“
Svertinginn Jragnaði. Augun í Meredith
ljómuðu. Hann var alveg hugfanginn af
sögunni.
„Ilaldið þér áfram,“ sagði hann.
„Jæja þá,“ hélt Wilson áfram. „Þetta
breiddist út eins og eldur í sinu, hvað gerzt
hafði, og fólkið fór að Jryrpast í kringum
hann og biðja hann að lækna meinsemdir
þess. Og fólkið hrópaði: Jesús Kristur er
kominn aftur. Þá lyfti hann upp hendinni
og hann sagði: Ég get ekki læknað ykkur
öll. Þið verðið að gera það sjálf. Ég hefi ekki
gert neitt það sem Ju'ð getið ekki gert sjálf.
Og mannfjöldinn féll á kné fyrir framan