Nýjar kvöldvökur - 15.05.1928, Blaðsíða 7

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
37
jeg vissi að þau voru úr allri hættu, neytti
jeg allrar orku að verjast hinum ólmu öld-
um hafsins og bjarga hinum ástkæra syni
mínum og unga þræl. Að lokum bjargaði
skip okkur líka, og þar sem skipverjar þektu
mig, tóku þeir á móti mjer með opnum
örrnum og settu okkur á Iand í Sýrakúsa,
en síðan þessi sorglegi atburður skeði, hefi
jeg ekkert heyrt af konu minni nje eldri tví-
buranum.
Þegar hinn sonnr minn, sem nú var mitt
eina yndi, var 18 ára, byrjaði hann að spyrj-
ast fyrir um móður sína og bróður. Hanri
bað mig oft og mörgum sinnum um að
mega taka þjón sinn, hinn unga þræl, sem
einnig hafði mist bróður sinn, og fara að
leita þeirra. Að lokum gaf jeg samþykki
mitt með hálfum huga. Því að þótt mig
langaði mjög til þess að fá frjettir af kon-
unni minni og eldri tvíburanum, þá óttaðist
jeg það, að hafa ef til vill ekkert annað upp
úr þessu en að missa yngri son rninn Hka.
Nú eru sjö ár síðan sonur minn fór frá
mjer og fimm árum hefi jeg eytt í að leita
hans um víða veröld. Jeg hefi ferðast um
hið fjarlæga Grikkland og til endimarka As-
íu. Heimleiðis hefi jeg haldið með strönd-
um fram, og þar sem jeg ógjarnan vildi
skilja nokkurn stað eftir, sem menn byggja,
gekk jeg á land í Efasus. En þessi dagur
mun gera enda á líf mitt, og glaður skyldi
jeg deyja, ef jeg vissi konu mína og sonu
lifandi og við góða Iíðan.«
Hjer endaði hinn ógæfusami Ægeon sögu
sína, og dómarinn, sem kendi í brjósti um
þennan ólánssama föður, sem hafði leiðst
út í þessa hættu af ást á syni sínum, sagði,
að ef það hefði ekki verið á móti lögunum,
sem hann hefði ekki vald til að breyta,
skyldi hann fúslega hafa gefið honum upp
sakir. En í stað þess að dæma hann til
dauða samstundis, eins og lögin mæltu
fyrir í strangasta skilningi, skyldi hann
þyrma honum einn dag, ef hann vildi reyna
að útvega sjer peninga til þess að borga
með sekt sína.
Ekki fanst Ægeon þessi frestur mikils
virði. Því að þar sem hann þekti engan
mann í Efasus, virtust litlar líkur til þess,
að nokkur vildi Iána honum eða gefa 1000
mörk til þess að borga fyrir líf sitt. Hjálp-
arlaus og vonlaus um nokkra hjálp, yfirgaf
hann dómarann og var flutlur til fangahússins.
Ægeon áleit, að hann þekti enga mann-
eskju í Efasus, en einmitt um sama Ieyti og
liann var í hinum alvarlegasta lífsháska, sem
stafaði af því, hve gaumgæfilega hann leyt-
aði að yngri syni sínum, var bæði hann og
eldri sonur hans í Efasus.
Auk þess, sem báðir synir Ægeons voru
nákvæmlega eins í útliti og framkomu, gengu
þeir báðir undir sama nafni og voru nefnd-
ir Antipólus. Þá voru og báðir aðkeyptu
tvíburarnir nefndir Drómió. Yngri sonur
Ægeons, Antipólus frá Sýrakúsa, sem gamli
maðurinn hafði komið til Efasus til þess að
leita að, hafði nú einmitt komið til Efasus,
ásamt þjóni sínum, Drómió, sama daginn
og Ægeon. Þar sem hann nú líka var sýra-
kískur kaupmaður, mundi hann hafa lent í
sömu fordæmingunni og faðir hans, ef hon-
um hefði eigi lagst það til, að hann hitti
gamlan vin, er sagði honum frá hættunni,
sem gamall kaupmaður frá Sýrakúsa væri
staddur í, og ráðlagði honurn að gefa upp,
að hann væri kaupmaður frá Epidamnum.
Á þetta fjelst Antipólus, sem Ijet í Ijós
hrygð sína yfir að heyra, að samlandi sinn
væri í hættu staddur. En síst af öllu grun-
aði hann, að þessi gamli kaupmaður væri
faðir sinn.
Eldri sonur Ægeons, sem við verðum
að kalla Antipólus frá Efasus, lil þess að
aðgreina hann frá bróöur sínum, Antipólus
frá Sýrakúsa, hafði átt heima í Efasus í 20
ár. Þar eð hann var maður auðugur, hefði
honum verið innan handar að greiða lausn-
argjald föður síns. En Antipólus vissi ekk-