Nýjar kvöldvökur - 15.05.1928, Blaðsíða 9

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
30
mjer. En nú tek jeg ekki þátt í neinu
gamni. Hvar eru peningarnir? Pú veist
að við erum framandi hjer og hvernig vog-
ar þú að fela hverjum sem er svona stóra
upphæð ?«
Pegar Drómió heyrði húsbónda sinn,
sem hann hjelt að væri, ta!a um, að þeir
væru framandi, þóttist hann viss um, að
Antipóius væri að gera að gamni sínu og
svaraði því fjörlega:
»Ó, herra minn! Geymið nú þetia gam-
an, þar til þjer eruð sestur að miðdegisverði.
Jeg hafði engar aðrar fyrirskipanir en að
sækja yður til þess að borða með húsmóð-
ur minni og systur hennar.«
Nú misti Antipólus þolinmæðina og Iú-
barði Drómió, sem hljóp heim og sagði
húsmóður sinni, að húsbóndinn neitaði að
koma heim til miðdegisverðar og segðist
ekki eiga neina konu.
Pegar Adriana, kona Antipólusar frá Efa-
sus, heyrði það, að maður hennar þættist
enga konu eiga, varð hún bálreið, því að
hún var í eðli sínu afbrýðissöm. Sagði
hún, að maðurinn sinn ætti við það, að
hann elskaði aðra konu meira en sig.
Hún fór að suða um það, hvað maður
hennar væri lauslátur og ásakaði hann
harðlega, hvernig sem systir hennar, Lúci-
ana, sem átti heima hjá henni, reyndi að fá
hana ofan af þessum óhæfu getsökum.
Antipólus frá Sýrakúsa hjelt nú til veit-
ingahússins og fann Drómió þar með
peningana í góðu gengi. Hugsaði hann
sjer nú að taka duglega ofan í við hann
fyrir gabbið, en rjett í þessu kemur Adri-
ana og ávarpar Antipólus, sem hún hjelt
að væri bóndi sinn. En er hún sá undr-
unarsvipinn á honum, sem í rauninni var
ekkerí tiltökumál, þar sem hann hafði aldrei
fyr sjeð þessa fokreiðu frú, þá byrjaði hún
strax að ávíta hann fyrir það, að lrorfa
svona ókunnuglega á sig. Hún kvað hann
þó ekki getað neitað því, að hann hefði
elskað sig ofurheitt áður en þau giftust, en
hann hlyti nú að hafa fengið meiri ást á
einhverri annari. »Ó, hvernig stendur á
þessu?« hrópaði hún. »Hvernig stendur á
því, að jeg hefi tapað ást þinni ?«
»í guðanna bænum, göfuga frú!« sagði
Antipólus alveg ráðalaus. En það var þýð-
ingarlaust, þótt hann segðist ekki vera mað-
urinn hennar og hafa aðeins verið tvo
tíma í Efasus. Hún krafðist þess, að hann
færi heim með sjer, og þar eð hann sá
engin ráð til að sleppa frá henni, fór hann
að lokum heim með henni í hús bróður
síns og borðaði miðdegisverð með Adri-
önu og systur hennar. Kallaði önnur hann
bónda sinn, en hin bróður. En Antipólus
vissi ekkert hvaðan á sig stóð veðrið. Var
hann helst á þeirri skoðun, að hann hefði
verið giftur henni steinsofandi, eða þá að
hann væri að dreyma. Og ekki varð Drómió,
sem fylgdist með Antipólusi, minna uin, því
að eldabuskan, sem gift var bróður hans,
kallaði hann tíka bónda sinn og krafðist
blíðu hans.
Á meðan Antipólus frá Sýrakúsa sat að
borðum með konu bróður síns, kom hinn
rjetti eiginmaður hennar heim lil miðdegis-
verðar ásamt þræli sínum, Drómió. En þjón-
arnir vildu ekki opna útidyrnar, því að hús-
móðir þeirra hafði skipað svo fyrir, að ekki
skyldi taka á móti neinum gestum. Pegar
þeir hjeldu áfram að berja að dyrum og
sögðu að þeir væru Antipólus og Drómió,
þá gerðu þjónustustúlkurnar ekki annað en
hlægja og sögðu, að Antipólus sæli nú ein-
mitt að miðdegisverði með konu sinni, en
Drómió væri í eldhúsinu. Hvernig sem
þeir hömuðust á hurðinni, var þeim ekki
hleypt inn, svo að Iokum fór Antipólus í
burtu fokreiður, og undraðist yfir því að
heyra, að ókunnur maður sæti að miðdeg-
isverði með konu sinni.
En nú hafði Antipólus frá Sýrakúsa lok-
ið miðdegisverðinum. Hann var svo eyði-
lagður yfir því, að þessi kona skyldi halda
áfram að kalla hann bónda sinn og að elda-