Nýjar kvöldvökur - 01.07.1952, Blaðsíða 34

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1952, Blaðsíða 34
112 SVEINN SKYTTA N. Kv.. yðar, þar seni þér munuð ætíð hafa svo mikla ástæðu til að virða hann.“ „Svo mikla ástæðu?“ endurtók hún. ,,]á, hvernig mynduð þér annars áræða að trúa honum fyrir svo mörgum leyndar- málum yðar? En þér vitið auðvitað, hvað þér sjálfar gerið,“ mælti hann ákafur, „er þér treystið mönnum eins og okkur, sem er- um alltof lítilsgildir til að vera yðar jafn- ingjar, en samt nógu máttugir til að halda velferð yðar og lífi í höndurn vorum.“ „Sannarlega?“ ,,]á, eins og við Sveinn gerum.“ „Nú segið þér mér sannarlega nýjar frétt- ir og óvæntar og hafið samtímis í hótunum við mig.“ „Nei,“ svaraði Ib rólega, „ég kom aðeins til að hiðja, og fer nú þegar aftur, er mér er orðið ljóst, að það stoðar ekkert.“ „Og þetta bréf?“ sagði Júlía og tók upp bréfið, sem Körbitz hafði fært henni. „Nú, jæja,“ svaraði Ib kæruleysislega. „Það' var aðeins tæki til að ná tali af yður.“ „Hvernig hafið þér komizt yfir það?“ „Það er eins og ég sagði,“ svaraði Ib. „Ör- lögin hafa liagað því þannig, að ég og skyld- menni mín liöfum orðið handhafar að öll- um leyndarmálum yðar, og bréfið það arna sannar aðeins, að hann, sem þér nú veitið þá náð, sem Sveini bar áður, hefur áður viljað láta sér nægja langtum lítilmótlegri hylli án þess þó að hlotnast hana.“ „Langtum lítilmótlegri?* ‘endurtók Júlía æst, en reyndi þó að stilla sig. ,,]á, fátæk vinnukona. Hún neitaði bæn- um lians og beiðni sökum þess, að henni var það ljósara en Sveini, að það veldur ætíð að- eins kvöl og kvíða í hvert sinn, sem vor stétt leggur lag sitt við yðar stétt.“ „Hver var það?“ „Systir mín. Hún þjónaði á einum af lierragörðum Kai Lykke, og var siðprúð og heiðarleg stúlka og fríð sýnum. Svo gekk Kai Lykke á eftir henni í laumi og gaf henni gjafir og sló henni gullhamra, og er hún vildi ekki láta að vilja hans, rak hann hana burt úr vistinni. Vesalings stúlkan! Hún var svo góð og frómlunduð, að böl manna og andstreymi var henni einnig sorg- arefni, og hún átti því ekki lieima hér hjá oss, og Guð var því svo góður að taka hana til sín.“ „Og þér hafið fleiri bréf en þetta?“ spurði Júlía. „O, sei-sei já,“ svaraði Ib og tók upp bréfaböggul þann, sem hann hafði minnst á við Önnu Maríu forðum. er hann sasrði O lienni frá sorglegum ævilokum systur þeirra. Úr böggli þessum leitaði hann að bréfi nokkru með rauðum krossi og rétti svo júlíu það. „Hérna sjáið þér bréf, sem er meira virði en hitt.“ ]úlía las bréfið. Það var þetta bréf, er síðar varð svo ör- lagaríkt fyrir Kai Lykke. í því reyndi hann að láta skína í kvennahylli sína, og að jafn- vel voldugasta kona landsins hefði ekki neit- að honum um þá hylli, er hann nú sóttist árangurslaust eftir hjá Soffíu Abelsdóttur. „Þér skiljið sennilega, við hvaða konu höfuðsmaðurinn á, og yður mun ljóst, hvernig þessu myndi tekið af hinni háu frú.“ „Ég skil bara, að það mundi kosta þig líf- ið, kæmist þetta upp.“ „Þér meinið víst líf hans,“ svaraði Ib. „Ég hugsaði einmitt það sama. Bæði líf hans og heiður yðar liggur þannig í okkar hendi.“ „En ég ætla að halda bréfinu því arna,“ sagði Júlía og lagði í flýti hvíta hönd sína olan á bréfið. Ib steig feti nær henni og sagði ákveðið, um leið og hann lagði stóran hramm sinn yfir hönd henanr: „Nei, það gerið þér ekki.“ Júlía hörfaði undan. „Þess gerist heldur ekki þörf,“ mælti Ib og stakk bréfinu á sig. „Ég hef varðveitt bréf þessi hingað til og get gert það frarn-

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.