Sjómannadagsblaðið - 03.06.1945, Síða 35

pean og Point Lonsdale, þegar dráttartaugin losn-
aði skyndilega um borð í Craigburn. Rann hún
þegar útbyrðis.
Ohapp þetta var því að kenna, að fyrsti stýri-
maður á Craigburn hafði vanrækt skyldu sína.
Honum hafði láðst að ganga úr skugga um, að
dráttartaugin væri örugglega fest. En nú var eng-
inn tími til ásakana. Skipið var satt í bráðri
hættu og gat á hverri stundu rekið upp á sker
öðru hvorum megin sundsins. Dráttar'báturinn
gat enga aðstoð veitt fyrr en hann var búinn að
draga inn dráttartaugina, en það myndi að
minnsta kosti taka 15 mínútur. Eina ráðið var
því að reyna að bjargast á seglum. Hásetunum
var því skipað að vinda upp toppseglin og stór-
seglið.
Sem betur fór voru hásetarnir ekki drukknir,
en það var mjög algengt að svo væri, þegar látið
var úr höfn, því að annars er vafamál hvort þeim
hefði tekizt að koma seglunum upp nógu snemma
til að afstýra slysi.
Þegar toppseglin voru komin upp, var skipið
aðeins steinsnar frá Point Nepean, en vegna
þeirra náði skipið svo mikilli framrás, að það
reif sig út úr yfirvofandi hættu fyrst um sinn.
Var nú siglt í klukkutíma í áttina fyrir Cape
Schanck. Var siglt eins hátt og skipið náði á
stjórnborðsbóg, en vegna þess hvað það var hátt
á sjónum dreif það mikið undan vindi, og varð
því brátt sýnt að örðugt mundi að ná fyrir höfð-
ann, og þegar komið var á móts við Rye, var
orðið vonlaust um að ná fyrir Cape Schanck.
Hafnsögumaðurinn stakk nú upp á því að hálsa
skipinu yfir á bakborða.
Skipstjóri samþykkti uppástungu hafnsögu-
manns og var nú hálsað, við það tapaðist 1 sjó-
míla, en um það þýddi ekkert að fást, því ógem-
ingur var að snúa skipi yfir vind í slíku veðri
sem var og með jafnlitlum seglum.
A bakborðsslagnum náði Craigburn ekkert
hærra heldur en á stjómborðsslagnum. Kom því
brátt í ljós, að skipið mundi ekki ná fyrir Point
Nepean1, en handan við hann var leiðin ti-1 hafn-
arinnar og öryggisins. Skipið var nú orðið inni-
króað þarna, og fór aðstaðan stöðugt versnandi.
Ef þeir hefðu verið 5 sjómílum dýpra, hefði allt
verið í lagi, en vanræksla og hirðuleysi stýri-
mannsins olli því, að svo var ekki. Þá hafði hafn-
sögumaðurinn og misst tækifærið til að komast
um borð í hafnsögumannsskipið.
3 sjómílur frá Point Nepean var skipinu hálsað
aftur og sigldur stjómborðsslagur. Þarna tapaðist
önnur sjómíla í viðbót á snúningnum, en hætt-
unni að stranda á Point Nepean var afstýrt.
Vindur hafði nú gengið nokkrum strikum vest-
lægari, og var því talsverður möguleiki fyrir
skipið að losna úr þessari slæmu aðstöðu, en
vindurinn komst ekki nema í suðvestur, svo að
skipið hélt áfram að reka nær og nær ströndinni.
Um klukkan 9 — eða tveimur og hálfri klukku-
stund eftir að dráttartaugin slitnaði — stakk hafn-
sögumaður upp á því að lagst yrði fyrir akkeri,
og samþykkti Kerr skipstjóri það. Voru þeir þá
miðja vega milli Rye og Sorrento, á 15 faðma
dýpi og rúmlega 1 sjómílu frá landi.
Seglin vom nú tekin saman, bæði akkerin látin
falla og gefin út öll sú keðja, sem til var. Biðu
menn nú kvíðafullir eftir því hvort akkerin
héldu. Smátt og smátt snérist skipið upp í vind-
inn, það hvein og söng í keðjum og akkerisvindu
vegna hins mikla þunga. En akkerin héldu og
Craigburn lá nú fyrir föstu.
Dráttarbátsmönnum hafði sjáanlega ekki verið
ljós hætta sú, sem barkskipið var statt í meðan
það var undir seglum, en þegar það lagðist fyrir
akkeri, var eins og dráttarbátsmenn rankuðu við
sér, og komu þeir þegar á vettvang. I svipinn var
ekkert fyrir þá að gera, og fóru þeir því í burtu
til að sækja frekari hjálp, því auðséð var, að fyrr
eða síðar mundi hennar verða þörf.
Leið nú fram til klukkan 12, en þá kom snörp
hryðja, og Craigbum tók að reka. Neyðarflagg
var dregið upp á skipinu. Yfirvöldunum í Queens-
cliff var tiikynnt um það, en þau snéru sér til
yfirmanns björgunarstöðvarinnar á staðnum. Þá
var og dráttarbátnum Eagle fyrirskipað að fara
ásamt Rescue til aðstoðar barkskipinu. Skömmu
síðar var dráttarbáturinn Racer einnig sendur á
staðinn.
Vonir manna um að veðrið batnaði með kvöld-
inu brugðust nú alveg, því að um klukkan 3,
þegar Eagle og Rescue komu út að Craigburn,
var komið ofsarok og fylgdi því mikið brim við
ströndina. Vegna særoks og úrkomu sást nú ekki
lengur til skipanna úr landi. Toppseglin og stór-
seglið, sem voru aðeins lauslega tekin saman,
tóku nú að losna og berjast til og frá í veðurofs-
anum, svo að við sjálft lá að þau rifnuðu. Var þá
gefin fyrirskipun um að reyna að binda seglin
betur upp. I þessa 3 klukkutíma, sem Rescue
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 1 5