Sjómannadagsblaðið - 03.06.1945, Síða 42

Þingmenn, sem skip eru kennd við
Plimsolil og Sigurjón eru nöfnin á tveimur
þingmönmnn, öðrum brezkum, en hinum íslenzk-
um, er með starfi sínu og baráttu fyrir auknu
öryggi og bættum útbúnaði skipa hafa áunnið
sér þá viðurkenningu, að nöfn þeirra eru notuð
til að tákna ásigkomulag skipanna, er á sjónum
sigla, hvort þau eru vel eða illa úr garði gerð.
Plimsoll var á yngri árum sínum lánlltill kola-
'kaupmaður, er bjó í fátækrahverfi Lundúnaborg-
ar niður við skipanaustin. Það var þá oft, sem
hann á kvöldiin sat hjá sjómönnunum og heyrði
þá segja sitt af hverju af ferðum sínum og sinni
hörðu lífsbaráttu. Oft heyrði hann þá segja sömu
söguna eitthvað á þessa leið: — Skipið var sent
á stað í kolómögulegu standi, með það beint
fyrir augunum að það kæmist aldrei til ákvörð-
unarstaðar síns. En áður var skip og farrnur vá-
tryggt fyrir miMu meira en það kostaði, því það
var ekkert tap fyrir útgerðarmennina á því að
missa okkur sjómannaræflana.
Eftir að hafa hlustað á slíkar frásagnir, dreymdi
PIimsoH á nóttunni um útgerðarmenn, er sökktu
sMpum sínum, drukknaða sjómenn og sMpsflök
um öH höf. Þetta varð til þess að hann ásetti sér
að beita sér fyrir því að bæta úr þessu öryggis-
leysi á sjónum. Það varð honum til happs er á
leið, að hann græddi á verzlun sinni svo að efni
hans leyfðu honum að sinna þessum hugðarefnum
sínum. Hann notaði allar tómstundir sínar til að
kynna sér sem bezt ástandið í siglingamáiunum,
því það var ekki að hans skapi að hefjast handa
fyrr en hann væri nokkurn veginn viss í sinni
sök. Hann sá fljótt að meinið var fólgið í því, að
ekkert eftirht var með neinu. Skipaeigendur
héldu skipunum við eins og þeim sýndist, hlóðu
þau eins mikið og hægt var að láta tolla á þeim
og ekki no'kkur aðgæzla á því, hvernig farmin-
um var komið fyrir.
Plimsoll dró að sér sönnunargögn eftir mætti
og skrifaði um ófremdarástandið í blöðin í þeirri
von að slíkar daglegar áminningar verkuðu til
bóta þegar til lengdar léti.
Hann talaði einnig á mannamótum og kom með
ásakanir og sannanir, er koma Englendingum til
að blygðast sín enn þann dag í dag. Hann spurði
hvers vegna þessar manndrápskollur fengju að
láta úr höfn. Fyrir þessar ræður sínar varð Plim-
sol'l þekktur og vel liðinn. Það var Vitnað í hann
í sambandi við öU illa útbúin skip og þar kom
að lokum, að manndrápsbollarnir voru nefndir í
höfuðið á honum.
Plimsoll sá fljótt að hinn rétti vettvangur fyrir
sig til að fá umbótum komið á, voru þingsalimir.
Það liðu fjögur ár áður en hann fékk nokkra
áheym hjá þinginu. En Plimsoll gaf sig ekki.
Hann skrifaði bók um „sjómennina okkar“, þar
sem hann lýsti öUum þeim staðreyndum, er hann
hafði kynnt sér.
Fremst í bókinni birti hann kort yfir sMps-
ströndin, þar sem svartur depill sýndi öll þau
skip, er höfðu farizt og vitað var um. Þetta var
nákvæmt og fyrirhafnarmikið verk, enda af
sumum kallað handbók í sjóvátryggingasvikum.
Á eftir formála um skipsströndin komu kaflar
um stéttarsamtök sMpaeigenda og sjómanna,
22 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ