Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Side 92

Á Júpíter með Bjama var ég, ýmist
sem bátsmaður eða annar stýrimaður,
þar til nýsköpunartogararnir komu að
stríðinu loknu. Einn þeirra var Nep-
túnus sem Tryggvi lét byggja og kom
til landsins um áramótin 1947-1948
og gerðist Bjarni Ingimarsson skip-
stjóri á honum. Fylgdi ég honum yfir
á þetta nýja skip sem var um 900 lestir
og nú sem fyrsti stýrimaður, en ég
hafði þó stundum leyst af sem fyrsti
stýrimaður í siglingunum áður.
Við héldum strax á ísfiskirí og var
veiði afbragðsgóð, en við fiskuðum
einkum á Selvogsbanka. Þar gerðum
við einn mjög frægan túr til Grimsy og
vildi svo til að ég var skipstjóri í þeirri
ferð og var það í fyrsta sinn sem ég
gerði það. Bjarni var þá í siglingarfríi.
Þarna seldum við fyrir 19020 ster-
lingspund sem var heimsmet á þeim
tíma, þótt við værum að vísu með
fullt skip.“
Gerðist skipstjóri of snemma
„Ég var þó ekki á Neptúnusi lengur en
fram til vors 1948. Þá henti það
hörmulega slys að skipstjórinn á tog-
aranum Venusi fórst þegar skipið var
statt í Norðursjó. Utgerðarmaður
skipsins var Loftur Bjarnason í
Hafnarfirði og kom hann nú að máli
við mig og bað mig endilega að taka
við Venusi sem skipstjóri. Þetta varð
úr og þar með var ferill minn sem tog-
araskipstjóra hafinn.
En ég held að það hafi verið fljótfærni
hjá mér að taka við Venusi. Ég var
búinn að vera það skamman tíma
fyrsti stýrimaður og hafði því of litla
reynslu í að fiska sjálfur, þótt ég þekk-
ti til allra verka á dekki. En að eiga að
fiska sjálfur og það á skipi sem ég hafði
enga reynslu af var of snemmt fyrir
mig. En þetta sjá menn eftir á. Auk
þess var Venus gamalt skip miðað við
nýsköpunartogarana sem þá voru
komnir. Aftur á móti var ég jafnan
heppinn með sölur erlendis.
Einu hörmulegu atviki man ég eftir frá
þeim árum þegar ég var með Venus
eða 1949. Við vorum að koma af
Halanum ásamt togaranum Júní, í
vonud veðri. Við sáum nokkurn veg-
inn hvor til annars lengi leiðarinnar,
en þá sé ég að hann beygir til norðurs
og er mér ljóst að hann ætlar inn á
Onundarfjörð. Ég treysti mér ekki til
að fylgja honum eftir og vildi heldur
taka Dýrafjörð. Siglum við inn á
fjörðinn þar til ég finn að sjó er farið
að slétta og veit þá að ég er kominn í
skjól af Barðanum, þótt ekki sæi ég
land. Dýpið var nú nóg til þess að ég
gat látið akkerið falla. En þegar við
erum rétt lagstir þarna þá heyrum við
í talstöðinni að Júní er strandaður í
Dýrafirðinum og enskur togari í
Patreksfirðinum á sömu stundu. Sem
betur fer björguðust allir mennirnir af
Júní en skipinu varð ekki bjargað. Af
enska togaranum fórust aftur á móti
sex. Með nútíma siglingatækjum hefði
þetta aldrei getað gerst.
Með Venus var ég í tvö ár, en þá vildi
svo illa til að spilið brotnaði og þar
með var ákveðið að leggja togaranum.
Hann var enda einn af gömlu tog-
urunum og menn vildu ekki lengur
ráða sig nema á nýsköpunartogarana
svo oft reyndist erfitt að manna skipið.
Ég tók þá við togaranum J°n
Þorlákssyni sem var í eigu Bæjat'
útgerðar Reykjavíkur og var einn af
nýsköpunartogurunum. Með hann
var ég á annað ár, en tók þá við stærra
skipi í eigu Bæjarútgerðarinnar, Skúb
Magnússyni. Með Skúla var ég tn
ársins 1953 þegar ég lét af störfum h)a
Bæjarútgerðinni.“
Á Marsinum
Þegar hér var komið sögu lá leiðin enn
til Tryggva Ófeigssonar og að sjalf'
sögðu sem skipstjóri og var skipið tog'
arinn Mars. Ekki fer hjá því að menn
minnist margra vondra veðra 3
löngum ferli og þar á meðal meðan eg
var með Mars. Þá höfðum við á MarS
ásamt Neptúnusi sem Bjarn1
Ingimarsson var með verið sendir að
fiska fyrir vestan Grænland. Þetta var1
desember og fengum við þokkaleg1
veður vestur fyrir Grænland.
vorum að fiska út af Julianehaab
bugtinni og var Neptúnus, sem var
kominn nokkru á undan okkur búmn
að fiska í sig og átti að landa a
tilteknum degi í Englandi. Vorum VI
einskipa á þessum slóðum í tV°
sólarhringa enn. Veður var enn gotteI1
myrkur allan sólarhringinn.
Venus GK 519 frá Hafnarfirði. Á þessum togara hófi Gísli skipstjórafieril sinn.
92
SJÓMANNADAGSBJ