Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Qupperneq 115

fyrstu og var full ástæða til að álíta að
svo gæti verið. Menn vita sjaldnast
hvers vænta má.
Lengstu ferð okkar fórum við alla leið
norður að Látrabjargi en þar hafði
bátur fengið í skrúfuna. Alda var það
rr>ikil á þeim stað þar sem við komum
að bátnum að ekki var hægt að kafa og
drógum við hann upp undir bjargið til
þess að komast í skjól. Eftir það gekk
allt vel. Þá sem oftar kom í ljós hve sá
dráttarkraftur sem báturinn hefur er
Dikilvægur.
Við njótum aðstoðar tveggja atvinnu-
^afara. Annar þeirra, Steinþór Gunn-
arsson, er búsettur hér í Sandgerði en
l^inn, Gunnar Jóhannsson, er úr
Grindavík. Þeir eru báðir innan
Sfysavarnafélagsins. Þá hefur þriðji
^afarinn, Sigurður Vilhjálmsson úr
Garðinum einnig aðstoðað okkur. Hér
er um borð búnaður til að hlaða kúta
lyrir kafara og hefur Hannes Þ.
l^afstein verið notaður sem nokkurs
konar miðstöð fyrir kafara í leit.“
Þorsteinn bíður endur-
byggingar
„Hannes Þ. Hafstein er fimmti björg-
unarbáturinn sem Sigurvon hefur haft
til umráða: Þann fyrsta fékk sveitin
árið 1929 og hét sá bátur Þorsteinn -
opinn seglbátur. Næstur kom opinn
vélbátur, Oddur V. Gíslason til sög-
unnar árið 1945. Á eftir Oddi, eða
árið 1967, kom slöngubátur, Sigur-
von, sem er enn við lýði. Fjórði
báturinn var Sæbjörgin sem áður er
minnst á. Hún fór til Patreksfjarðar
eftir komu Hannesar Þ. Hafstein og
ber nafnið Farsæll þar vestra.
Við viljum geta þess að elsta björg-
unarbátinn okkar, Þorstein, eigum við
til enn. Hann hafði verið færður til
Reykjavíkur árið 1945, þar sem settar
voru í hann vélar, og í Reykjavík gegn-
di hann áfram hlutverki björgunarbáts
- eða allt þar til Gísli J. Johnsen kom
sem okkur minnir að hafi verið 1956.
Eftir það lenti báturinn á nokkrum
þvælingi, en okkur tókst að hafa uppi
á honum og geymum hann nú í
gömlu björgunarstöðinni sem var reist
1929. Þessi björgunarstöð er sú elsta á
íslandi að björgunarstöðinni í Vest-
mannaeyjum einni undanskilinni. Þar
bíður Þorsteinn þess að vera gerður
upp og færður í upprunalegt horf.
Enn hefur okkur þó miðað hægt við
endurbæturnar, enda er hér um dýrt
verkefni að ræða, þar sem báturinn er
allstór - 35 fet að lengd. Eitt það
merkilegasta við hann er sjálft bygg-
ingarlagið og eru bátar sem Þorsteinn
nú mjög eftirsóttir af þeim sökum. Er
okkur ekki kunnugt um nema einn
bát sömu gerðar. Hann er í Englandi
og var einmitt gerður upp vegna
sögugildis byggingarlagsins.“
Sigurvon elsta björgunardeild
SVFÍ
„Sem kunnugt er var SVFI stofnað í
janúarmánuði 1928 í Reykjavík.
Hugmyndin var auðvitað að félagið
starfaði um land allt og var fljótlega
ráðinn erindreki sem var Jón
Bergsveinsson. Var það þegar um
vorið 1928 að Jón skrifaði hingað til
Sandgerðis og óskaði eftir mönnum
sem vildu standa að stofnun félags-
deildar hér. Undirtektir urðu sérlega
góðar, því 23. júní komu hér saman
75 manns og stofnuðu slysavarna-
deildina Sigurvon. Fór félögum ört
fjölgandi. Er hún fyrsta og þar með
elsta deildin innan SVFÍ, þótt fleiri
deildir væru stofnaðar síðar á árinu á
öðrum stöðum. Mun það hafa hvatt
menn til dáða að togarinn Jón forseti
hafði strandað við Stafnesið skömmu
áður og fórust þá margir menn.
í framhaldi af stofnuninni var farið að
leita eftir björgunartækjum. Línu-
byssa, sem var hálfgerð fallbyssa, var
flutt til landsins og er hún enn til og er
vel varðveitt. Henni var komið fyrir á
Stafnesi, einmitt þar sem Jón forseti
strandaði. Skjótlega var hún þó flutt
o.
gurður Gnðjónsson við borðstokkinn á elsta björgunarbátnum, Þorsteini, sem verið er að
endurbyggja og fœra til upprunalegs horfs. Þorsteinn var byggður í London fyrir árið 1918.
^fann er 35 fet á lengd, 8.5 fet á breidd á og 4.1 fet á dýpt. Hann er byggður úr klettálmviði,
e‘k 0g Hondouras-mahogní. Nú stendur einnig yfir endurbygging á skýlinu sem hann er
Seymdur í.
sJÖMan_nADAGSBLAÐ1Ð
115