Eimreiðin - 01.01.1940, Qupperneq 49

eimreiðin
í HAMINGJULEIT
35
eins og staðið hafði í blaðinu um daginn. Stjórnin safnaði
skuldum og vildi ekkert gera fyrir fólkið. Þeir munu aldrei
bjarga þjóðinni, þessir menn, það var víst um það. Það var
bara frelsi, sem um var að gera. Þetta fullkomna frelsi, sem
alræðið veitir, — en fólk gerir sér nú ekki grein fyrir því
svona alt í einu. ... Þetta var annars meira rokið. Það var
gott að hann var að koma heim.
Eiríkur Karlsson, sem er tuttugu og sjö ára gamall ungur
maður, tekur upp lykil úr vasa sínum, opnar hurðina að
herberginu þar sem hann á heima, fer inn og lokar á eftir
sér. Herbergið er eins og gerist í timhurhúsum, sem eru orðin
gömul. Húsgögnin eru líka eins og gerist. Fóðraður hæginda-
stóll, borð, klæðaskápur, reykingaborð og sófi, — sitt úr hverri
áttinni. Gljáskygðir hlutir, dýrir, en óvandaðir. Eiríkur Karls-
son fer úr frakkanum og hengir hann inn í skápinn, svo tekur
hann af sér skóna og legst út af á sófann. í svipnum á andliti
hans er að finna ergelsi og lífsleiða. Það tilheyrir veðrinu,
sem er í dag, og tízku undanfarinna ára.
Hvað hafði hann að gera heim? Hér var ekkert við að vera.
Líklega var fólkið ennþá neðra að hlusta á ræðumanninn.
Það var ending. Ekki vissi þetta fólk á hvað það var að hlusta.
Ekki gerði það sér neina grein fyrir hvað þarna var á seiði,
• ■. og þó hlustaði hver maður í sitt útvarp, já, og það út um
;dt land, ... það gerði það. Skyldi fólkið vera að hlusta á út-
Tarpið heima í Selási? Hvað ætli að gamla manninum fyndist
um þessa ræðu. Honum þætti hún sjálfsagt góð. En hann
gerði sér ekki grein fyrir hversu alt var orðið breytt, nú á
dögum. Það sem álitið var næstum fullkomið frelsi fyrir tutt-
ugu árum siðan, sáu menn nú að var aðeins nvr þröskuldur
a vegi hins eiginlega frelsis, eins og einhversstaðar hafði
staðið. Auðvitað var það hárrétt. Það var nýr þröskuldur.
hað sætti fólkið við kjör sín í bili og tafði þess vegna fyrir
hinu endanlega frelsi. Nei, pabbi gamli var nú heldur á eftir
fimanum. Það gat ekki farið vel að bjóða unga fólkinu upp
a það sama og einhverntíma hafði viðgengist. Það sagði sig
sjálft. Og hvernig áttu menn yfirleitt að verða sjálfstæðir,
eins og þeir kölluðu það, ef menn unnu sér aldrei fyrir neinu?
hað var bara hreinasta íhald. Faðir hans hafði náttúrlega