Eimreiðin - 01.01.1940, Qupperneq 50

36
í HAMINGJULEIT
eimiieiðin
verið vel meinandi þó hann væri þröngur, en hann hafði ekki
skilið tákn tímanna, það var svo sem venjulegt, ... en hvað
sem um það var, þá gat faðir hans sjálfum sér um kent', ef
hann var ennþá argur yfir því, að hann skyldi fara að heiman.
Og að því leyti sem Eiríkur Karlsson var frjáls maður, fann
hann að það átti hann sjálfum sér að þakka.
Hann hafði púlað eins og skepna meðan hann var heiraa,
myrkranna á milli og meira en það, eftir að hann stækkaði,
-----og auðvitað líka meðan hann var minni. Hann fékk svo
sem ekkert kaup og hafði ekki hugsun á því að vera óánægður.
Það var eins og þetta ætti svona að vera. En svo fóru bræð-
urnir frá Hjalla í síldina eitt sumar og suður uni haustið, og
það fóru fleiri á eftir. Þá varð Eiríki Karlssyni það augljóst
mál, að það var ranglæti, og það af verstu tegund, að láta
hann vinna svona heima fyrir sama og engu kaupi, — og
hann sá að í raun og veru hafði pabbi gamli snuðað hann
um kaup, svona mikið til, frá því um fermingu. Og svo vildu
þau, að hann væri ekkert að brjóta heilann um þetta og sæti
bara kyr heima. Það vantaði nú bara ekki annað. Hvers átti
hann að gjalda að sitja heima og vinna fyrir örfáuin ær-
fóðrum og eiga varla fötin utan á sig. En strákarnir af næsta
bæ, sem bæði voru latari og heimskari en hann, komu ur
síldinni með vasana fulla af peningum, og fóru svo suður
um veturnæturnar til að skemta sér. Það sagði sig sjálft, n1''
heima fengi hann aldrei hálft kaup á við það, sem þeir fengu.
-----því þó ærnar væru orðnar sex, þá gerði fóðrið þeirra
lítinn pening, ef það var borið saman við kaupið í síldinm-
Þetta sá vitanlega hver maður. En það var nú svona safflt»
að þegar hann mintist á þetta við föður sinn og sagðist viljn
fá meira kaup, þá sagði faðir hans, að Eiríkur gæti vcrið
ánægður til næsta vors og þó lengur hefði verið. En þegal
Eiríkur benti föður sínum á bræðurna frá Hjalla, þá vaI
gamli maðurinn að tauta, að kannske hefðu þeir einmitt farið
í síld vegna þess, að þeir væru latir, —- — en það hefði nu
verið sú tíðin, að þrjú ærfóður hefðu þótt gott kaup fyrir
unglingsmann hvað þá sex----------en þá voru heldur engn
Hjallabræður — bætti hann við.
Svo bauðst hann til að taka af honum tvö viðbótarfóðui