Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1940, Side 76

Eimreiðin - 01.01.1940, Side 76
62 HVAR ER STÍNA? eimrbiðin Teigakoti. Svo elsk er hún að dýrum að hún fagnaði því sjá köttinn, þó að hann væri bæði úfinn og illilegur. „Kis, kis,“ sagði hún og rétti fram höndina, en kisi vildi ekki þýð- ast hana og stökk út um brotinn glugga. Stína veit af brjóst- viti sínu, hvað karlkyninu hentar. Hún fór með glætu í sprung- inni undirskál niður í kjallarann, þegar hún vissi af kisa þar. — Síðan eru þau miklir mátar og sýna hvort öðru ýms vina- hót. Ivisi borðar sinn skerf af afgöngunum. Stína kallar hann Stóra-Kláus, og henni finst lífið ekki eins tómlegt og áður. „Út með köttinn,“ segir frúin. „Ég vil ekki hafa kött i mín- um húsum. Þeir löðra alt út í kattarhárum og óþverra." Hún spyrnir fæti við kettinum og ætlar að senda honum lit um dyrnar, en þar hittir hún sjálfa sig fyrir. Stóri-Kláus hvæsir og læsir klónum í gegn um silkisokkinn hennar. „Guð almáttugur!“ hljóðar frúin. „Ég held að hann ætli nð drepa mig. Þorið þér að taka á honum, Stina, og láta hann út fyrir?“ Stina ber Stóra-Kláus út. Hún leggur hann undir vanga sinn og segir áminnandi: „Þetta mátti Stóri-Kláus ekki gera, veit hann ekki að það má aldrei koma við frúr.“ „Það var hún, sem byrjaði," mjálmaði kisi. Samt skilst Stínu að hann ætli framvegis að vera siðprúður köttur, og þess vegna lofar hún að halda áfram að mylgra í hann. Húsbóndinn heitir Þorlákur. Hann hefur kúldurslegan svip eftir langvarandi konuríki, sárlangar í frjálsar skemtanir, en er altaf staðinn að verki. — Svo er hann eitt sinn einn í stofu með Stinu. Hún dyttar að flík og er óvör um sig. Þá klappar hann ögn á þetta hné þarna, sem er að gægjast fram undan kjólfaldinum. Stína hrekkur undan og teygir kjólinn í dauð- ans ofhoði niður fyrir hnjákollana. Þegar frúin kemur inn, klappar hann sinum eigin hnjám. „Það er altaf sami hánorðanþræsingurinn," segir hann rjóð- leitur og gýtur augunum fáráðlingslega til gluggans. „Eyðilegðu ekki brotin í buxunum þínum, Láki,“ áminnir frúin. — Stína þvær upp, skolleitt vatnið freyðir yfir hendur hennar. Húsbóndinn valkókar i kring um hana þangað til hann
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.