Eimreiðin - 01.07.1949, Qupperneq 53

EIMREIÐIN GÚRKURNAR HaNS gamla drésa
205
«Jæja, þér skuluð nú brátt fá að sjá sannanir, og það hér á
þessum stað, fyrir því, að þessar gúrkur voru ræktaðar á minni
jórð“, sagði Drési gamli öllum áhorfendunum til hinnar mestu
furðu.
Og nú lét liann böggul, sem liann hafði lialdið á í hendinni,
uiður á jörðina, settist á hækjur sér hjá honum og tók svo með
hægð að leyga af honum vasaklútinn, sem bundinn var utan um.
Undrun dómarans, kaupmannsins og áhorfendanna náði nú há-
niarki sínu.
«Hvað ætlar liann að fara að taka upp úr bögglinum?“ spurði
maður mann.
Einmitt í þessu bættist nýr maður í hóp liinna forvitnu. Þegar
kaupmaðurinn sá liann, lirópaði hann:
«Það var gott að þú komst, Fulano gamli! Þessi maður segir, að
gurkurnar, sem þú seldir mér í gærkvöldi og liggja nú hérna rétt
^já okkur, séu þjófstolnar. Þú getur víst skýrt . ..“.
Hinn nýkomni nábliknaði í framan og reyndi að koma sér
undan, en aðstaðan í mannþrönginni liindraði hann, og auk þess
tenti dómarinn lionum að bíða.
Á meðan hafði Drési gamli snúið sér að hinum grunaða og
sagði:
»Nú skaltu fá að sjá sannanir, sem duga“.
Eulano liafði nú náð aftur jafnvægi sínu og sagði:
«Við skulum sjá, livor okkar getur sannað það, sem hann ætlar
8anna. Því að ef þú getur ekki sannað áburðinn, og hann get-
urðu ekki sannað, skal ég láta stinga þér í svartholið fyrir meið-
>rði. Ég átti þessar gúrkur. Ég ræktaði þær á blettinum mínum
1 Egido, eins og allt annað, sem ég hef flutt til Cadiz í ár, og
enginn getur sannað annað“.
j ”Nú skaltu fá að sjá!“ endurtók Andrés gamli, sem nú var
Ulun að leysa upp böggulinn og opnaði hann.
Og nú liellti hann á jörðina dyngju af gúrku-stilkum, sem
euu voru grænir og votir af safa. Svo glotti gamli bóndinn í
kampinn, þar sem hann sat á hækjum sér, og ávarpaði dómar-
auU og áliorfendurna með eftirfarandi orðum:
”Herrar mínir, hafið þið nokkurn tíma greitt skatta? Ef þið
Eafið gert það, þá hafið þið séð hjá skattheimtumanninum grænu
Eókina, sem kvittanir eru klipptar úr, svo að það verður eftir