Eimreiðin - 01.07.1949, Side 54

206
GÚRKURNAR HANS GAMLA DRÉSA
EIMREIÐIN
í bókinni blaðbútur, serii getur sýnt, hvort slík kvittun er fölsuð
eða ekki“.
„Þér eruð að tala um kvittanabók?“ mælti dómarinn alvar-
legur í bragði.
„Það er það, sem ég lief hérna meðferðis. Kvittanabókina úr
garðinum mínum, nefnilega stilkana, sem voru áfastir við þessar
gúrkur, áður en þeim var stolið frá mér. Og ef þið trúið niér
ekki, þá lítið bara á þá. Þessi stilkur var áfastur við þessa gúrku.
Enginn getur efazt um það. Þessi hérna var, eins og þið getið
auðveldlega séð, tengdur við þessa. Þessi, sem er gildari, lilýtur
að hafa borið þessa þarna. Þetta er augljóst mál! Og þessi —. Og
þessi hérna —. Og þessi þarna!
Og um leið og liann mælti þessi orð, mátaði hann stilkana í
holurnar, sem myndazt höfðu inn í gúrkurnar, þegar þær höfðu
verið lesnar, og sér til undrunar sáu áhorfendurnir, að liið óreglu-
lega yfirborð stilkbroddsins féll nákvæmlega að livítleitri inn-
hverfu liolunnar, sem var það, er kalla mætti örið á gúrkunni.
Og allir áliorfendurnir, meðal þeirra lögregluþjónninn og sjálf-
ur dómarinn, krupu nú niður og fóru að hjálpa Drésa gamla
við þetta einkennilega staðfestingarstarf lians, kölluðu liver
framan í annan og réðu sér ekki fyrir kæti:
„Sei, sei jú! Sem ég er lifandi! Sjáið þið ekki? Þessi og þessi
eiga víst saman, er það ekki? Þessi á heima hér. Þessi á að vera
þarna! Þessi á að vera þarna!“
Og hlátrasköllin í þeim blönduðust samau við blístrið í götu-
snáðunum, við rifrildið í markaðskerlingunum, við sigurtár og
liamingju gamla bóndans og við stimpingar þjófsins og lögreglu-
þjónanna, sem biðu óðfúsir eftir bendingu um að fara með liann
í fangelsið.
Óþarft er að taka fram, að þessi ánægja var þeim veitt, —
að Fulano var skyldaður til að skila kaupmanninum aftur döl-
unum fimmtán, sem hann hafði fengið, — að Andrés gainli sneri
aftur hinn ánægðasti til Rota, þótt liann segði hvað eftir annað
við sjálfan sig á leiðinni:
„Mikið Ijómandi sómdu þær sér nú vel á markaðnum! Ég
liefði nú átt að taka Manuelu mína lieim með mér, borða liana
í kvöld og geyma svo fræin“.
S. S. þýddi.