Eimreiðin - 01.04.1952, Blaðsíða 82

154
RITSJÁ
EIMREIÐIN
kann ég ekki við orð eins og „teygni"
fyrir „elasticitet", þótt ekki sé ég
reiðubúinn til þess að benda á annað,
sem næði þessu hugtaki betur.
Það er tvímælalaus fengur að bók
þessari. Hún fyllir að nokkru leyti
autt skarð í íslenzkum bókmenntum,
enda hefur þar aldrei verið um auð-
ugan garð að gresja hvað þessi fræði
snertir. öll þau rit, sem áður hafa
komið út um þessi efni, allt frá Aðal-
atriðum þjóðmegunarfræðinnar í þýð-
ingu Indriða heitins Einarssonar og
Auðfræði séra Amljóts til kennslu-
bókar Guðlaugs þjóðleikhússtjóra, eru
ýmist fáskrúðugar og löngu úreltar
þýðingar eða ekki unnar af sérfræð-
ingum í fræðum þessum.
Það væri mjög æskilegt, að sem
flestir, en þó einkum þeir, sem valizt
hafa til þess að stjórna og ráða fram
úr efnahagsvandamálum þjóðarinnar,
vildu kynna sér efni bókarinnar sem
rækilegast. Með þvi gætu þeir aflað
sér haldgóðrar þekkingar í grund-
vallaratriðum efnahagsstarfseminnar.
Það mundi koma allri þjóðinni að
gagni, þegar fram liða stundir.
Ekki fæ ég skilizt svo við þessi féu
orð um Hagfræði Úlafs prófessors, að
ég minnist ekki örlítið á þátt bóka-
útgáfunnar Hlaðbúð i útgáfu ritsins.
Þetta fyrirtæki hefur nú að undan-
förnu gefið út allmargar bækur um
lögfræði og hagfræði, sem til þessa
hafa ekki verið til nema í ómerkileg-
um fjölrituðum útgáfum, þar á meðal
nú alveg nýlega mikið rit og at-
hyglisvert eftir próf. Ólaf Björnsson,
höfund þeirrar bókar, sem hér hefur
verið gerð að umtalsefni. Sú bók
nefnist ÞjóSarbúskapur Islendinga og
er nokkuð á fimmta hundrað blaðsið-
ur að stærð. Með þessari útgáfustarf-
semi hefur fyrirtækið unnið þjóð-
þrifastarf, ekki sízt þegar þess er
gætt, að önnur útgáfufyrirtæki hafa
litla viðleitni sýnt í útgáfu sérfræði-
bóka, enda sjálfsagt ekki þótt gróða-
vegur í slíku. Annað, sem athygli
vekur í sambandi við útgáfustarfsemi
þessa fyrirtækis, er, auk óbrigðuls
bókavals, smekklegur frágangur, án
þess þó að um nokkurn íburð eða
tildur sé að ræða. Það er auðfundið,
að stjórnandi þess er smekkvis, enda
þekktur að því að kunna vel að meta
gildi bóka.
Að lokum langar mig til þess að
vekja athygli á því, livort þessar
tvær bækur próf. Ölafs Björnssonar
gætu ekki orðið upphafið að sérstök-
um bókaflokki um hagfræðivísindi,
og þá einkum íslenzk þjóðhagsmál.
Þar er af miklu að taka. T. d. ættu
þar heima ýmiskonar álitsgerðir sér-
fróðra manna og nefnda bæði fyrr
og siðar, þar sem mikla þekkingu er
að finna um hag þjóðarinnar al-
mennt og sérstaka þætti efnahags-
starfseminnar. Mætti í því sambandi
minna á álitsgerð dr. Benjamíns Ei-
ríkssonar frá árinu 1949. Sú ritsmíð
og aðrar slikar skýrslur og álits-
gjörðir eru oftast fjölritaðar fyrir
mjög þröngan hóp manna og koma
því að mjög takmörkuðu gagni eða
glatast jafnvel með öllu að skömm-
um tima liðnum. Vitað er og, að
ýmsir menn eiga í fórum sínum rit-
gerðir, sem erindi ættu í ritsafn
þetta. Mér dettur t. a. m. í hug dokt-
orsritgjörð dr. Odds Guðjónssonar urn
greiðslujöfnuð Islands érið 1930, sem
vera mun til á islenzku í handriti.
Mér virðist svo, sem bókaútgáfan
Hlaðbúð væri einmitt hinn rétti aðili
til þess að hrinda slíku verkefni i