Eimreiðin - 01.04.1952, Blaðsíða 79

eimreiðin
LEIKLISTIN
151
inu, að sjaldan hafi jafn fáir
orðið jafnmörgum til bjargar.
En skerfur hinna fáu nægir til
að greiða neitandi svar við
spurningunni. Efri mörk ís-
lenzkrar leiklistar er ekki að
finna hjá neinum útlenzkum
leikflokki, hversu ágætur sem
hann kann að vera, heldur hjá
vorum góðu, gömlu leikurum,
sam „höfðu lært að leika sitt
eigið þjóðlíf“.
Eftir er þá að líta sem
snöggvast á það, sem fram hef-
ur verið boðið á leiksviði höfuð-
staðarins. Þjóðleikhúsið tók upp
sýningar á „Litla-Kláusi og
Stóra-Kláusi“, sem Leikfélag
Eeykjavíkur sýndi fyrir böm
fyrir 20 árum. Áhorfendur
Serðu jafn góðan róm að leikn-
um nú sem þá. Ennfremur sýndi
leikhúsið „Þess vegna skiljum
við“ eftir Guðmund Kamban,
míög frambærileg sýning, en
Þyí miður tók leikhússtjórnin
síðari gerð leiksins fram yfir
hina fyrri (Arabisku tjöldin),
sem að öllu athuguðu er
skemmtilegri. Eftir að hafa
heiðrað Halldór Kiljan Laxness
a fimmtugsafmæli hans með
sýningu á „íslandsklukkunni",
tók leikhúsið fyrir að sýna
„Tyrkja-Guddu“, sögulegt leik-
rit eftir séra Jakob Jónsson.
Víst er leikritið gallað, en
áhorfendur fengu þó nokkuð
fyrir snúð sinn, því að ekki var
úti fyrr en komið var yfir mið-
nætti. Til bóta horfir að stytta
leikinn um helming eða fela sjö
leikkonum að leika Guddu, einni
í hverri sýningu leiksins, svo að
þær geti ef til vill fundið út
það, sem höfundur fann ekki:
maddömu Guðríði Símonardótt-
ur. Út úr öllu saman tókst Lár-
usi Pálssyni að gera eina sýn-
ingu og er það út af fyrir sig
hreint ekki svo lítið. Um leik-
endur: vide supra.
Maður kynokar sér við að
segja það, en það verður ekki
hjá því komizt. Það sem helzt
horfði í leiklistar átt í höfuð-
staðnum á útmánuðunum og
vorinu var að finna í gömlu
Iðnó við Tjörnina. Þar tók
Brynjólfur Jóhannesson slaginn
í hlutverki Langdons senators í
sjónleiknum „Djúpt liggja ræt-
ur“, en „Pi-pa-ki“ varð leiklist-
arviðburður ársins. L. S.
RÓSIN.
Óbundið IjóS eftir Sigbjörn Obstfelder.
Rós! — Ég elska þig rós!
Allrar veraldar ungar varir
kyssa rósir, kyssa rósir.
1 meyjarhjarta titrar tárhreinn draumur
— enginn fær hann nokkru sinni að vita
utan einn, — rósin.
Hver kona hér á jörð hefur blandað anda sinn ilmi rósar,
hvíslað titrandi vörum unaðsorð, eldheit orð, sem enginn þekkir
utan hún, sem eldheitast titrar, — rósin.