Eimreiðin - 01.05.1964, Síða 33

EIMREIÐIN
121
bar hag og framtíðar heill landa sinna fyrir brjósti, þess vegna er
frásögn Vilhjálms Stefánssonar urn hann og þessa atburði, í bók-
inni Iceland The First American Republic, villandi ómakleg.
Vilhjálmur Stefánsson hefur ekki skilið Jón Ólafsson, e. t. v.
voru þeir of líkir hvor öðrum. Hann leggur út af kvæði Jóns um
Alaska og kemst að hinum fáránlegustu niðurstöðum um liöfund
þess, en hefur þó aldrei lesið kvæðið sjálfur nema í þýðingu dr. Wat-
son Kirconnell, en því miður hefur þýðandinn f'laskað illa á tveim
seinni stefunum.
Kvæðið sannar einmitt alvöru og einlægni Jóns Ólafssonar í
þessu máli.
Hann er staddur í Kodiak, Alaska, þegar hann yrkir kvæðið, og
er snortinn af náttúrufegurð þessa óbyggða lands og finnst það
næstum syndsamlegt að raska eyði-ró þess.
Kvæðið er svona:
Ég hvíli’ í svölum skugga grænna greina
í grasi mjúku sjávar-hamra við;
hér finnur hjartað fró og létti meina
við fugla-söng og marar-báru nið.
Mér finnst ég þekkja’ að fornu þenna klið,
mér finnst ég útlegð minni læri að gleyma,
mér finnst að hér ég geti fundið frið,
mér finnst að hér sé gott að eiga heima.
En stundum nærri sýnist mér það synd
með solli byggðar landsins tign að skerða
og inni fornu eyði-ró að raska —
Ó, ekki’ ef þín in munarfagra mynd
vill móðurlausum íslands börnum verða
framtíðar-ból og fóstra ný, Alaska!
Kodiak Isl., Alaska, 29. okt. 74.