Eimreiðin - 01.05.1964, Síða 36

124
EIMREIÐIN
III
Skólakennsla og skólastjórn hafa orðið aðalatvinnustörf Þórodds
Guðmundssonar síðan, en áhugastörfin þó sennilega gildari þáttur
í æviverki hans þegar frá líður. Hann gerðist kennari við Eiðaskóla
árin 1935—44, skólastjóri héraðsskólans í Reykjanesi 1944—48, kenn-
ari við Gagnfræðaskólann í Flensborg í Hafnarfirði upp þaðan og
um skeið aðstoðarbókavörður við Bókasafn Hafnarfjarðar. Auk þess
hefur hann gegnt fjölda trúnaðarstarfa, hvar sem liann hefur verið
og miklu fleiri en hér skuli upp talin. Hann hefur setið árum sam-
an í stjórn Félags ísl. rithöfunda, verið formaður þess árin 1954—58,
fulltrúi þess í fundum Norræna rithöfundaráðsins og fulltrúi Rit-
höfundasambarids íslands í stjórn Bandalags íslenzkra listamanna.
Auk þess átt aðild að og verið í stjórn fjölmargra menningarsam-
taka. Um Þórodd er það mála sannast að ekki hefur hann orðið
oddamaður á þessum sviðum fyrir framgirni sakir eða metnaðar,
heldur hitt, að menn Iiafa jafnan fundið, að Þóroddur er vitur mað-
ur og velviljaður, sem hvorki skorti einurð né drengskap til þess
að fylgja því jafnan, er hann vissi réttast og sanngjarnast. Er hann
þó kappsamur undir niðri og fylginn sér, eins og hann á kyn
til. En forsjá og hyggin gát eru einnig ríkir eðlisþættir í skapgerð
Þórodds og kippir honum þar í Bárðdælakyn. Þessara kosta hefur
hann notið um þann trúnað, sem honum hefur hvarvetna orðið
auðfenginn, af því að menn fundu, að hann var góður félags-
drengur.
IV
Það hefur orðið hlutskipti Þórodds Guðmundsonar að atvinnu-
störfin og félagsleg umsvif hafa ekki orðið nema heimur hans hálf-
ur, og kannski sú helft hans, sem firr stóð hug hans og ástum, en
sú, er sinna varð í tómstundum. Hefur hann um þetta átt sammerkt
við föður sinn og fjölda annarra mætra íslendinga, sem verið hafa
drjúgir liðsmenn íslenzkri menningu. Þóroddur er borinn inn 1
og alinn upp við íslenzka menningararfleifð, eins og hún gerist
traustust, þjálfaður í Iiáskóla tungunnar hjá föður sínum, sem ein-
hver var orðsnjallastur og myndauðugastur í máli allra sinna sani-
tíðarmanna, skáld í skynjan og skapi og hamhleypa til átaka. Mundi
slíkt eitt nóg til þess að setja mark sitt á barn og æskumann, þð