Eimreiðin - 01.05.1964, Side 50

138
EIMREIÐIN
þúfur. Dvölin í Kaupmannahöfn
varð honum óslitin niðurlæging og
píslarganga. Veturinn 1922 var
Nis Petersen í hópi hinna mörgu
atvinnuleysingja, er sultu heilu
hungri á götum stórborgarinnar.
A næturnar lágu sumir þessara
auðnuleysingja hlið við hlið á
beru gólfinu í bænahúsimi Bethes-
da, þar sem hjálpræðisherinn skaut
skjólshúsi yfir heimilislausa. Einn
þjáningabróðir Nis Petersen hefur
skrifað endurminningar sínar um
kynni þeirra þennan vetur. Bókin
nefnist Dage med Nis Petersen. Þar
er brugðið upp sérstæðri mynd af
skáldinu, rósemi hans og hljóðlát-
um virðuleik mitt í örbirgð og vol-
æði. Sjálfur minnist Nis Petersen
jressa tímabils í kvæðinu De mœt-
tes gud. í kvæðislok lýsir hann
morgunsárinu í stórborginni, eins
og jrað birtist atvinnuleysingjan-
um, sem hvergi á höfði sínu að
halla:
I denne stund stod morgengráet op
svagt lysende pft sundets spejl af is,
der blygrát spejlede en blygrá himmel
— tungsindigt lukket over K^benhavn.
I gader som kanaler sultens trop
slæbt ind fra landsens tusinder forlis
med hjerter klædt i gráets blygrá
skimmel
og liumpende igennem K0bcnhavn.
Eftir þenna harða vetur virðist
Nis Petersen í bili glata trúnni á
getu sína til Jress að sjá sér far-
borða með ritstörfum. Hann flakk-
ar um landið, vinnur erfiðisvinnu,
þegar býðst, gerist síðar skógar-
höggsmaður í Finnlandi, námu-
verkamaður í Svíjrjóð, fiskimaður
nyrzt á Noregsströndum, flakkar
með rússneskum betlimunkum yfir
Karelahérað og Rússland allt til
Búlgaríu. Það mun þó framar ölhi
hafa verið löngun hans til að kynn-
ast heiminum og mannlífinu af
eigin sjón og raun, sem knúði hann
til slíkra lifnaðarhátta. Síðar stærði
hann sig af því að vera kunnugn
lífi og háttum betlara en nokkur
annar landi hans.
Árið 1926 er Nis Petersen aftur
staddur á danskri grund. Hann sett-
ist Jrá að í Viborg hjá systur sinni
og mági. Þar hafðist hann við uffl
þriggja ára skeið og hafði ofan ai
fyrir sér með skósmíði á verkstæði
mágs síns, og í bili virtist sem nokk-
ur kyrrð hefði færzt yfir hann. Síð-
ar greip hann útjrrá og eirðarleysi
á ný. Hvað eftir annað lá leið hans
til Spánar og írlands og enn víðat
um álfuna. Kynnum sínum af Fær-
eyjum — landi og þjóð — lýsir hann
í stórbrotnu k\'æði, er hann valdt
titilinn Feeringer — frœnder. Við-
horf Nis Petersen til hinnar fer'
eysku Jrjóðar og skilningur hans a
Jojóðareinkennum Færeyinga var
eitt af rnörgu, er veitti honum ser-
stöðu meðal danskra skálda. Hii1
óvenju ríka mannþekking, sem el
grunntónninn í beztu verkum N’1S
Petersen, er óefað ávöxtur ferða-
laga hans, Jressa flökkulífs, er svo
mjög hneysklaði ýmsa af löndunt
hans.
Arið 1926 birtist fyrsta Ijóðabók
Nis Petersen. Valdi hann henni tit-
ilinn Nattens pibere. Nafn bókar-
innar táknar leðurblökuna, en 1