Eimreiðin - 01.05.1964, Síða 72

sem hi'in vill. Atómvísindamenn og
stjórnmálagarpar hugsa um hana
fyrir okkur. Þá sál, sem e£ til vill
verður að engu gerð, slökkt í einni
andrá. Þá sál forðumst við að tala
um. Tölurn heldur um sólskinið.
Tölum ekkert. Helzt skulum við
reyna að gleyma.
En leikhúsið vill ekki leyfa okk-
ur að gleyma. Komi sá dagur að
leikhúsið hætti að hrópa til okk-
ar: Þú ert, verður ekkert til leng-
ur, livorki leikhús né við sjálf.
Því leikhúsið er allt I senn,
skemmtun, tilbreyting, flótti, það
er bókmenntir, lífsvenjur, sönnun
vaxandi menningar. Leikhúsið er
líka ótalmargt fleira. En — væri
leikhúsið ekki einnig eldingavari,
sem í stað þess að leiða eldingarn-
ar frá, reynir að höndla þær, gæt-
um við eins vel tekið leiktjöldin,
búningana og allt hvað tilheyrir
leikhúsi, og fleygt út í geymslu-
skúr, eins og leikfangi, sem börn-
in eru orðin leið á.
Leikhúsið er ekki leikfang handa
þreyttum börnum.
Ekki heldur dægrastytting full-
orðnum, sem halda að þeir hafi
engu við þroska sinn að bæta.
Leikhúsið er handa fólki, sem
getur sagt: „Ég er“.
Ég finn að ég lifi og er.
Unnur Eiriksdóttir
íslenzkaði.
Rímleikur
(FIKT VIÐ FORNHÁTT)
Morgunleik margan
mjúkum blökum
hófar fyrr hófu,
hörð kvað jörð við.
Gjöfult þá gafst
grund um stundu
ofleeti Ufsa,
Iðils grip þýð.
Kveðið var kveeði.
Kceti i seeti
brag — marga bragi —
bjó til og hló.
Flugu um flöt
fljótattdi skjótleg
óðskref Æðings
Undur var stund.
Sigurður Jónsson
frá Brún.