Eimreiðin - 01.05.1964, Blaðsíða 73

Fyrir liandan furðugættir, III:
Dæmi þess fá munu slík
Sigurður Helgason rithöfundur tók saman
og bjó til prentunar.
Árið 1884, miðvikud. 27. ágúst, var aukaréttur Suður-Múlasýslu
settur á Skorrastað (Norðf.) og haldinn af sýslumanni Suður-Múla-
sýslu- í viðurvist undirskrifaðra votta. Var þá tekið fyrir málið:
Alexander Jónsson á Krossi gegn Jónasi Þorsteinssyni á Rjúk-
indum út af ærumeiðingu meintri. Fram er lagt:
1. Kæra til sáttanefndarinnar með áritun um, að málinu sé vís-
að til landslaga og réttar.
2. Stefna, dags. 15. ágúst þ. á., með árituðu birtingarvottorði
stefnuvottanna.
Kærandi gat ekki upplýst annað en að einn dag kom kærði með
t-vo menn að lieyi, sem kærandi átti og stóð úti, en var tyrft. Kærði
og mennirnir tóku tuggur úr því, stungu þeim inn aftur og lýstu
yfir, að þeint þætti þetta liey líkt lieyi, sem kærði hafði misst. Að
óðru leyti getur kærandi ekki sannað upp á kærða nein orð um
það eða athæfi, er sýni, að hann drótti að honum stuldi á heyinu.
Kærði (Jónas Þorsteinsson) skýrir þannig frá málavöxtum:
Einn dag um haustið 1882 hirti hann nokkra bagga (4) af töðu,
græna og þurra, og lét í hrúgu ofan á eldra stál, en um miðjan dag
daginn eftir sá hann, að mest af þessu heyi var liorfið úr hlöðunni
og leiddi tvær konur, Halldóru Eyjólfsdóttur, nú á Reykjum (í
Mjóaf.), og Veróniku, enn á Krossi, sem vitni að dreifunum (sem
eftir voru í hlöðunni). Hann gat ekki rennt grun í, hvernig á þessu
hvarfi stæði. Nokkrum dögum seinna varð honum reikað fram hjá
heyi Alexanders og sá þá ofan á því undir torfinu nokkuð af nýju
heyi, grænu. Gekk hann þá að því og skoðaði það og fannst það
líkt sínu lieyi, sem horfið hafði, fór svo til Gísla Eyjólfssonar, sem
n