Eimreiðin - 01.05.1964, Síða 78

Hreiðurtíð
Eftir
Þórodd Guðmundsson
Sem andir skyldu hreiðra sig í Eyju og Tengum,
nú yfir mig kemur hin sára þrá
og seiðir mig þangað, er saman við gengum,
er saman við gengum þar norður frá.
En segðu það engum,
ó, segðu það engum,
mín kveljandi þrá.
Hvort manstu, er sólin þig vermdi á vöngum
þau vordægrin blá
og glitaði allt með gullnum spöngum,
jafnt gróðurlendið sem fjöllin há?
Þá gladdist hver fugl og var enginn í öngum,
en allir fóstruðu vorsins þrá.
Nú er duggöndin og hávellan horfin úr Tengum
og hætt að verpa krían flesjunum á.
Hvað veldur því, að allt, sem við fegurst fengurn
og fagnaðarríkast að heyra og sjá,
er flúið, gleymt og unnað af engum
og æskuhugans landvættir fallnar í dá?
Nú er hreiðurtíðin úti í Eyju og Tengurn,
en enn þá varir mín sára þrá.