Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1964, Síða 79

Eimreiðin - 01.05.1964, Síða 79
Og svo sagði einhver: „Eigum við ekki að koma í listahátíð ... hara þykjast, eigum við það?“ I rauninni er það ekki neitt að- alatriði hver í liópnum sagði það, heldur hitt, að hópurin féllst á það. Og svo var farið í listahátíð • •. bara þykjast. Þetta var ekki fjöhnennur hópur, sem byrjaði, en bæði lékk hann fleiri með sér í leikinn og aðrir bættust við af sjálfsdáðum, þegar þeir heyrðu og sáu hvað var. Og það leit út fyrir að þella ætlaði bara að geta orðið skemmtilegt, eins og karlinn sagði, þegar hann var að bjóða nágrönn- tuium í erfisdrykkju eiginkonu sinnar: „Ég held bara, að þetta eigi að geta orðið allra skemmtileg- asta jarðarför ...“ Það er undarlegt þetta, að alltaf þegar farið er í einhvern skemmti- Jegan leik, þá hefur maður það ósjálfrátt á tilfinningunni, að þó að leikurinn sé bara þykjast, jsá sé f alvörunni alltaf verið að jarða einhvern, eða að minnsta kosti reyna að jarða einhvern, eða kannski bara eitthvað, en leikurinn sé fyrst og fremst til þess að fólk skemmti sér við jarðarförina. Og það er líka undarlegt, að yfirleitt er alltaf eitthvað til fyrirliggjandi af likum, sem hægt er að grípa til og jarða; eru svo langdauð, að þeim kemur ekki til hugar að liafa nokkurn skapaðan hlut á móti því að vera jörðuð, og það eru góð lík. En svo ern líka alltaf til lík, sem eru með múður, þykjast vera lif- andi og vilja taka þátt í leiknum og þó að þeirn sé sagt, að jarðarför- in sé líka bara þykjast og það eigi að vera bara þykjast lík, þagna þau ekki við það en benda kannski á aðra, sem séu miklu betri bara þykjast lík. Þetta eru ekki góð lík, því að þau skemma leikinn. Það er eiginlega ekki hægt að skemmta sér reglulega vel við jarðarför, þó að hún sé kölluð eitthvað annað, þing eða hátíð eða eitthvað þess háttar — bara þykjast — ef líkið er með múður og vill ekki vera dautt. Það er næstum Jdví eins leiðinlegt við að fást og þegar ómögidegt er að fá einhvern til að vera annað en lík, og vill ekki einu sinni vera lifandi, bara þykjast lifandi svo að hægt sé að láta hann taka þátt í leiknum. En þetta kemur listahátíðinni vitanlega ekkert við. Þar var allt í þessu fína samkomulagi. Ef ein- hver ætlaði að fara að vera með eitthvert múður, varð hann strax
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.