Eimreiðin - 01.01.1975, Qupperneq 44

EIMREIÐIN
þó að athuga þarfir þeirra, er vinna úti eða á nijög grófum
eða köldum vinnustöðum.
Jafnvel þótt fleiri ynnu á morgunönn heldur en á síðdegis-
önn, mundi þessi tviskipting lienta vel fyrir samgöngukerfið
og dreifa álaginu. Einnig dreifðist skemmtanalífið nokkuð.
Átta-bíó mundi henta sumum og tíu-bíó öðrum, en leikhús
yrðu mest sótt þrjú kvöld í viku um lielgar, enda mundu föstu-
dags- og sunnudagskvöld skiptast á sem vinsæl skemmtikvöld
hjá fólki.
Auðvitað yrði eftir sem áður að vinna viss störf allan sólar-
hringinn, en um það mundu gilda sérstakir samningar, eins og
alltaf hefur verið. En verst er, hve sjávaraflinn og börnin liæfa
„kerfinu“ illa.
Veiðar fara meira eftir duttlungum fiska en manna, þótt
nýjasta tækni liafi gert margt viðráðanlegra en áður var. Varð-
andi fiskveiðar er reyndar farið að tala um nauðsyn þess að
nýla þurfi hin dýru veiðitæki betur en nú er gert. Hefur það
verið nefnt að hafa tvær áhafnir á skipunum, sem ynnu til
dæmis hvor um sig langan vinnutíma aðra livora viku, en ættu
fri hina. Vinnsla aflans gæti hins vegar i flestum tilfellum
hentað á dagvinnutímum, en mestu vertiðarannirnar geta kraf-
izl lengri vinnu, og ekki verður hitt síður erfitt að finna verk-
efni fyrir meira og minna fast starfslið frystihúsa allt árið um
kring. Skólafólk og útlendingar, svo sem Ástralir á hnattreisu
gætu hjálpað eitthvað lil um háannatímann og „sumarfríum"
mætti beina að þeim árstímum, þegar vinnan er minnst.
Börnin þarf að ræða um sérstaklega. Gera þyrfti ráð fyrir,
að annað hvort foreldri, venjulega móðirin, annaðist börn sin
að tveggja ára aldri. Þarna mundu mæður missa úr útivinnu,
en fjárhagslega mætti bæta það upp að hluta með skattafrá-
drætti eða tekjutrvggingu. Að öðru leyti yrðu. mæður og for-
eldrar sameiginlega að taka á sig aðstöðubreytinguna. Yfir-
leitt eru konur ungar, þegar þær eiga börn, og er framtiðar-
starfið þá síður fullmótað. En það, sem hér er til umræðu,
fellur reyndar illa við harnmargar fjölskyldur, enda verður ís-
lenzka ])jóðin ekki betur sett, þótt henni fjölgi mikið, hér vrði
kotríki cftir sem áður. Þarf því ekki að harma hæga fjölgun,
þjóðfélagsins vegna.
Frá tveggja ára aldri og fram að skólagöngu þyrftu börnin
að vera á barnaheimilum eða eins konar framlengdum leik-
skólum, það er í rúma sex tima á dag fimm daga i viku, á með-
an foreldrar væru við vinnu. Mörgum ]iætti þetta nokkuð lang-
ur timi fyrir börnin, en þar kæmi á móti, að flest börn mundu
44