Eimreiðin - 01.01.1975, Síða 46

EIMREIÐIN
46
við þessar breyttu aðstæður njóta lengur samvista beggja for-
eldra á degi hverjum. Dagheimili mundu þá leggjast niður
nema til hjálpar í veikindum foreldra eða við aðrar sérstakar
aðstæður. „Vöggustofur“ yrðu eins og áður fyrst og fremst
fyrir börn einstæðra foreldra (mæðra). Reyndar þyrfti að end-
urskoða móðurréttinn við svo breyttar aðstæður.
Þrátt fyrir almennari vinnu á morgnana heldur en síðdegis
yrðu dagheimilin tvísetin að nokkru leyti. Foreldrar, sem vinna
úti, ættu vorkunnarlaust að geta borgað að minnsta kosti full-
an reksturskostnað við dvöl barna sinna á dagheimilum. Nesti
ættu börnin að koma með sjálf, en borða síðan aðalmáltíð með
foreldrum sínum.
Skólar yrðu einnig tvísettir. Tímasókn hvers nemanda yrði
að falla að öllu leyti undir morgunönn eða siðdegisönn, og að-
staða þyrfti að vera í skólum til þess að fylla upp í eyðurnar
með námi og leikjum. Þarna geta komið upp vandkvæði, ef
skólatimi barns eða barna fellur ekki saman við vinnutíma
foreldra. í sumum stórum skólum yrði líklega unnt að velja
á milli morgun- og síðdegiskennslu, og tilfærsla á milli skóla
gæti einnig komið til greina i þéttbýli.
Svipuð vandkvæði yrðu, ef hjón hefðu ekki sama vinnutima.
Annar hvor aðilinn gæti þá þurft að skipta um vinnu til sam-
ræmingar. Ekki þarf að taka það fram, að öll þessi tilhögun
gerir ráð fvrir að bæði hjónin sjái um heimilisstörfin, en þar
með er ekki sagt, að á heimilum verði ekki verkaskipting eins
og á vinnustöðum. En ábyrgðin vrði sameiginleg bæði innan
heimilis og utan, og þar með yrði hver einstaklingur skatt-
lagður sér, og þá legðist niður þessi vandræðalega tilhögun um
helmingsfrádrátt frá tekjum giftra kvenna, sem skapar þeim
sérstöðu, er ekki getur samrýmzt jafnréttisöld.
Þessar hugleiðingar eru settar hér fram til umhugsunar.
Auðvitað má margt að þeim finna, en teljist eitthvað í þessum
dúr til framfara, þá þarf að undirhúa breytingarnar vel og
lengi. Sumum mundi finnast 5 ár langur timi, en öðrum 15—
20 ár hæfilegur. Um allt eru skiptar skoðanir, en efnahagslegar
framfarir gera hreytingar af þessu tagi mögulegar, og almenn-
ar óskir kvenna gera þær væntanlega æskilegar. Eftir á að
hyggja er heldur ekki vist, að karlmönnum þyki þetta slæm
umskipti.
*
Skyldi fólk, sem reykir, nokkurn tíma hafa áhyggjur af
mengun frá verksmiðjum og farartækjum? — Y.K.