Eimreiðin - 01.01.1975, Side 57

aðalsteinn ingölfsson
EIMREIÐIN
Máltíð
Hnífur, gaffall, skeið
bíða hungraðra lianda
og mjólkurglas ljómar
af sakleysi. Servíettur
hjúfra sig feimnar upp
að gamalreyndum diski
og nakin fiskflök velta
sér í sjóðandi vatni.
Ég bið, því hér er allt,
og allt er í stakasta lagi,
og ég hlusta á þig syngja
slagara í baðinu. Ég bið
og orð yfir hamingju liggja
ótuggin á tungu minni, sem
hláber. Saðning er lykil-
orðið. Bragðið þagnar og
ég heyri hvítan slopp
strjúka hvítt hold. Máltiðin
er til reiðu. Ég sker
niður lauka í skyndi og græt.
57