Eimreiðin - 01.01.1975, Side 58

EIMREIÐIN
AÐALSTEINN INGÖLFSSON
Á Saurbæ
Jörðin dregur andann með ekkasoguni
undan áköfurn skrefum mínum. Það er haust.
Og hver grætur ekki stundum, þegar
stigið er ofan á lif hans? Landið hlær.
Kuldahlátur þess dró fram þrjósku
og Guð í þjáðu skáldi. En hver vann?
Við gamla tóft heyri ég hvernig atlotin
við árin erta liugann til hringdans
í kringum vonbrigðin. Heiðarnar þenja
áfreði að grábólstruðum himni.
Skyndilega kviknar snjótittlingur upp
úr þúfu: Ef þetta freðland hlúir
að smáfuglum, þá hlýtur það að umbera
menn. Jafnvel örkola ákvæðaskáld.