Eimreiðin - 01.01.1975, Qupperneq 67

EIMREIÐIN
ekkert annað en ræksni og drusla, sem aldrei hefur gert annað
en sofa og éta og hafa tilfinningalausar samfarir við þann, sem
«1 fellur, viða að þér liraukum af rusli, svelgja í þig skemmti-
efni úr fjölmiðlunartækjum / hrein, þrungin grósku, tilsniðinn
kugsunarháttur, raddblær, hreyfingar, þú getur ekki stigið svo
ífam fæti, að ekki sé hlaupið á undan þér og sópað burt liverri
0l'ðu af vegi þínum, né heldur hreyft þig, svo ekki standi að
Þér fjöldi rannsakenda, sem skrifa langar skýrslur um atferli
þitt, draumar þinir eru settir niður á línurita, kynlif þitt er á
sPjaldskrám stofnana, taugakerfi þitt stendur út úr hörundinu
°g er espað með glóandi pinnum / Doren, þú ert Hallgerður.
Hallgerður, þú ert Doren / er ekki sama, hver þú ert? Skiptir
Uokkru, hvað þau kallast þessi krampaflog í lífrænni flygsu,
Settri saman úr ótölulegum fjölda sjónvarpsmynda, kvikmynda,
tónræma: brotum úr engu? hver gefur þér nafnið, faðir þinn,
H’iðill þinn, sálfræðingurinn þinn, þessi þjóð eða önnur / það
skiptir engu. Auðvitað gerir það elckert til. Meðan þú manst
það sjálf / en þú ert ekki viss. Hvers vegna / vegna þess að þú
gefur þér sjálf ekkert nafn. Þú ert aðeins það, sem aðrir vilja,
að þú sért / og ef enginn kæmi i staðinn fvrir þann, sem fer,
hver værirðu þá / í dag ertu Doren hans Larry.
Steinninn er bláhvítur af sól, þar sem hún stendur. Eftir
skúraröðinni á hak við liana hvílir skuggi meðal annars vegna
þess að þakskegg þeirra eru svo stór, að þau ná næstum því
að þróarbörmunum.
I þrónum dansar birtan slæðudans innan um fiskana, bláar
slæður, hvítar slæður og einstaka rauð slæða, og dökkir dólp-
ongar skjótast gegnum tjöldin. Stærstu fiskarnir eru í mið-
ln’ónum. Utan við eru seyðin. Sum hólfin eru byrgð.
Þróarrýmið er raunar eitt en hefur verið hlutað niður í sex
hólf. Á báða langvegina eru skúraraðir, steinbyggingar, en fyrir
endunum sér út í sveitina og víðblámann.
lír opnum skúr berast fréttir frá útvarpi. Frá grasbala utan
Vlð stöðina berast raddir konu og harns, hún kennir því að lesa.
»Þessi lykt festist við fötin,“ sagði Hallgerður (Doren?) með
khgjutón.
Hún liafði lesið um Valladolit í ferðahandhók og hjúin í
^lustangnum í Stern. f veruleikanum var hún hvorki Doren
ne Hallgerður.
Gamalíel starfaði þarna við fiskarækt. Hann er nú væntan-
iega dauður.
Hann sat upp við skúr og kreisti svil. Hann hvarf næstum
67