Eimreiðin - 01.01.1975, Blaðsíða 71

EIMREIÐIN
an> sem ég lief kynnzt, sem getiu' þulið samsetningu DNA kjarna-
sýrunnar reiprennandi og án hjálpargagna. Eftir að við lcynnt-
Urnst, tengdust erfðafræði og eðlisfræði órjúfanlegum tengslum
a hunangssætum kvöldstundum, samverustundum okkar. Að
loknu námi skoðuðum við ríkin.“ —
Annar fugl flaug yfir og dritaði ofan í vatnið fyrir framan
l)au- Enn var skammt liðið dags og fisklyktin fór vaxandi i
hitanum og logninu.
»Mér er alveg sama um þessa konu þína,“ sagði Hallgerður.
Þau höfðu hitzt fyrir stundu síðan.
>,Ferðu að koma?“ spurði hún.
»í dag hef ég unnið sigur,“ sagði hann. „A.ð vísu ekki stóran
eu samt sigur. Og þeir skulu verða fleiri.“
»Nu skil ég,“ sagði Hallgerður — stúlkan? — konan? — „þú
liefur gaman af að láta fiskana horfa á þig.“
»Vene vide vice.“
»Við skulum að minnsta kosti lal)ha.“
„Gangt þú.“
»Já,“ sagði stúlkan.
. %
Pau höfðu hitzt í skýlinu niður við veginn og hann beðið
hana að fylgja sér að klakstöðinni. Hann hafði spurt hana að
heiti. „Hallgerður,“ sagði hún þá. „Þú crt alveg eins og konan
,T>in,“ sagði hann.
Hún gekk vfir að öðrum þróarendánum og liorfði á sveitina.
^íÖan að hinum endanum og horfði á íbúðarhúsið. Svo virti
hún fyrir sér lágar, grænar hjólbörur með uppblásnu dekki,
hálffnliar af moði, með skóflu ofan á. Síðan fann hún ekkert
u,eira til að skoða og fór aftur til hans.
Eftir haftinu, sem deilir þróarrýminu að endilöngu, fetar sig
Gamaliel með broddstaf og stingur fimlega niður fyrir sig að
Hski, sem flýtur með hvitan kviðinn u])p úr vatnsskorpunni,
Vegur hann upp á stafnum og hleypur svo jöfnum, festulegum
shrefum xít skilrúmið haldandi broddstafnum lárétt og með
fiskinn fyrir sér, hinn gegnrekna óvin. Út kemur Múlki með
slöngu og sprautar fryssandi með sitruhljóði bakkann, ])ar sem
31111 mokaði fóðrinu upp í vöðlurnar. Ofan við bíða sjófuglar
cfiir að komast í færi við kerin.
”Ég er að kafna,“ sagði stúlkan.
Hún stóð við hlið hans og beið sljó og leið, beið leið lengi
sljó og varð sljórri og sljórri og fannst bún ekki vera til af því
a^ hann var ekki til og hann ekki vera til af þvi að hann hreyfði
SIg ekki og fyrst ekki hann né hún né neilt annað var til þá
71