Iðunn - 01.12.1884, Síða 8

278 Skólalíf á miðöldunum.
verknað sinn; væru þcir dregnir fyrir veraldlegan
dóm, skutu þeir sjer undir dóm andlegrar stjettar
manna, af því þeir væru stúdentar, en þegar þar
kom, synjuðu þeir fyrir það. Stundum var þriðjung-
ur þeirra, er áttu að keita stúdentar við einhvern
háskóla, ekki annað en þannig vaxnir þorparar. I
öðru lagi voru kennararnir opt og tíðum harla ljoleg
fyrirmynd; ýmsir hinir frægustu lærimeistarar á
miðöldunum höfðu á sjer mjög laklegt mannorð.
Politian, kennari hinna frægu Medicis-höfðingja, og
sem Flórenzborgarmenn mikluðust mjög af, var ein-
hver hinn mesti lærdómsmaður á sinni tíð, en jafn-
framt hinn versti slarkari. Eptirmaður hans, Crini-
tus, var og hálærður maður, en enn þá ósiðugri;
hann hlaut þann dauðdaga, að hann var í svalli með
lærisveinum sínum og var rotaður þar af einum þeirra
í ölæði. Annar af þessum hálærðu og mikilsmetnu
mönnum, Bartholmæus Socinus, var alræmdur spila-
maður. Enn er einn nefndur, er Eóbanus hjet og
var hinn mesti afreksmaður við drykk; hann skor-
aði einu sinni á annan frægan drykkjurút til kapp-
drykkju við sig og gekk af honum dauðum. það var
svo algengt ámiðöldunum, að kennifeður væri hneigð-
ir til ofdrykkju, að þar sem nú er sagt, að maður
sje svínfullur, þá var í þá daga komizt svo að orði:
»Hann er fullur eins og guðfræðingur«. þetta er
engan vegin orðum aukið. Ef vjer eigum að taka
það trúanlegt, sem þeir segja sjálfir frá, t. d. í brjef-
um sóm þoim Poggio Bracaliano og Philelphus fóru
á milli, eða þeim Abailard og Foulkes, eða því sem
stendur í æfisögu Cardans eptir sjálfan hann (hann
var frægur læknir og tölvitringur á 16. öld), og taka