Iðunn - 01.12.1884, Qupperneq 14

284 Skólalíf á mióöldunum.
fotta ásigkomulag hjelzt lengi frameptir. Til
dæmis er þess getið í dagbók embættismanns eins í
Valence frá árinu 1560, að hann minnist eigi þess að
svo hafi liðið nokkur nótt samfleytt átta ár undanfar-
in, að stúdentar þar í borginni hefi eigi framið ein-
hverja óhæfu. »Hver sá sem var úti staddur eptir
að dimmt var orðið« segir hann, »mátti búast við að
vera rændur og lúbarinn, og þakka fyrir, ef hann
hjelt lífi«. þar á ofan bar það við þrátt og einatt, að
hús voru brotin upp á náttarþeli í útjöðrum bæjarins
og stundum jafnvel í miðjum bænum, og alls konar
óhæfa höfð í frammi við þá sem fyrir voru. þetta
og því um líkt átti sjer stað nærri því í hverjum bæ,
þar sem var lærður skóli eða háskóli, og það var
miklu fremur vegna stúdenta heldur en af hræðslu
við óbrotna þjófa og ræningja, að fyrirskipað var,
að hætta skyldi sjónarleikjum stundu eptir nón á
vetrum.
1 annan stað var sitt hvað það, er stridentar höfðu
sjer til skemmtunar, ærið grátt gaman á stundum
og rustalegt. það var eitt, að þeir fylltu fjöður3tafi
með ónota-fjenaði og höfðu á sjer, er þeir fóru í kirkju,
ogbljesu þessu út yfir söfnuðinn. Annar leikurinn
var sá, að krækja kirkjufólkið saman með önglum, er
það lá á bæn. þegar út úr kirkjunni kom, var
mesta mildi, ef það beinbrotnaði ekki af byltum ;
stúdentar höfðu makað feiti á helluna fram undan
kirkjudyrunum. þeir límdu skrípamyndir á kufla
munka. Mest gaman höfðu þeir þó af að fara illa með
næturverði með ýmsu móti: búa þá út sem afkára-
legast, ef þeir hittu þá sofandi, eða binda þá í skop-
legar stellingar ; og gabba þá með öllu móti, ef þeir
voru vakandi. Stundum tóku þeir sakamann af