Iðunn - 01.12.1884, Qupperneq 32

302 Skólalíf á miðöldunum.
og urðu enn að taka sjer staf í hönd og halda þaðan.
þeir fóru þá til Solothúrn, og hittu þar fyrir góðan
skóla, og nægilegt ofan 1 sig. En nú þótti Platter
hélzt útlit fyrir, að hann muudi aldrei endast til að
ljúka við nám sitt, og rjeð því af að snúa heimleið-
is og hætta við allt nám. »Hver fjaudinn hefir teymt
þig liingað?« spurði móður hans ; »ertu orðinn prest-
ur?«—»Nei, það lán hefir ekki átt fyrir mjer að liggja«.
—»þú eyðir tímanum í flakk, í stað þess að læra
eitthvað, og mjer ætlar aldrei að hlotnast það lán
að verða prestsmóðir#. þetta voru miður skemmti-
legar viðtökur, enda hafði Platter eigi langar við-
dvalir hjá móður sinni. Hann lærði þó að skrifa
þar hjá presti einum í nágrenninu. Hann fór til
Ziirich, og þar hitti hann loks á kennara, sem hanu
hafði gagn af, og þar með var flakk hans á enda.
Hann hjet Myconius og var allmikill lærdómsmað-
ur. Efjá honum lærði hann latínu mikið vel. Hann
varð og ágætur í grísku með tímanum, af sjálfs sín
rammleik, og einnig vel að sjer í austurlandamálum.
Loks varð hann sjálfur kennari og komst smátt og
smátt hærra og hærra; varð á endanum frægur mað-
ur og andaðist í hárri elli; var þá rektor við há-
skólann í Basel.
Svo fór að lokum, að löggjöfin varð að sker-
ast í málið og skakka leikinn með brautingjum og
skotsveinum. Jóhann Georg af Sachsen t. d. bann-
ar í tilskipun 1661 hinum eldri námsmönnum að
fjefletta og misþyrma hinum yngri, og leggur þunga
refsing við, ef út af er brotið.
það voru þó engan vegin allir fátækir námsmenn,
er urðu að lifa eingöngu á bónbjörgum. Margir
unnu fyrir sjer með einhverri list, er þeir höfðu