Iðunn - 01.12.1884, Blaðsíða 39

309
Moses Méndelsohn og Friðrik mikli.
ist ein EseU (»Mendelsohn er [einn] asni«), og setja
nafn yðar fullum stöfum undir, og láta svo leggja
seðilinn a disk Mendelsohns ?«
»Nei, það gjöri ég ekki; það væri að abbast upp
á hann að raunarlausu«.
»Jú, en þetta er ekki gjört til annars, en að sjá,
hvað honum yrði við—vita, hvort hann er svo
hvatráðr, eins og sagt er—, en einkurn að vita, hverju
hann svarar yðar hátign«.
»Jæja, ég skal gjöra eins og þér biðjið í þetta
eina skifti; en það áskil ég mér, að mega segja
Mendelsohn á eftir, hvérnig á stóð, og að mér haíi
ekki dottið í hug að vilja meiða hann«.
»Jú; en orðin vMendelsohn ist ein Esel» verðr
yðar hátign að undirskrifa með éiginni hendi, svo að
honum geti enginn efi leikið á, hvaðan seðillinn
sé«.
Konungr hikaði við, en lofaði þó loks að gjöra
þetta ; því að honum var forvitni á að sjá, hvernig
þétta færi.
Tiltekið kvöld var svo borið á borð fyrir tólf;
seðillinn var lagðr, á disk Mendelsohns, og því var
skotið að sumum af gestunum, hvað til stæði.
Seðillinn var þannig útlítandi:
»Mendelsohn ist ein Esel.
Friederich 11«.
Svo settust menn til borðs. Mendelsohn var æði-
nærsýnn; hann sá, að seðill lá á diski sínum, og tók
hann upp, hélt honum nærri því upp við nef sér og
las liann, og var auðsætt að honum hnykti við.
»Hvað gengr á?« sagði konungr; »ég vona þó að yðr
haíi ekki borizt nein sorgar-frogn«.
»0-nei!« svaraði Mendelsohn; »það er ekki neitt«.