Ægir - 01.01.1913, Qupperneq 18

16
ÆGIR
gæslurmar’ og talau sökum þess, aö smákaup-
mennirnir selja síldina i stykkja tali en ekki
eítir vigt.
Auk síldarinnar fjekk jeg að skoöa ýmsar
aörar vörutegundir — í geymsluhúsum íiski-
kaupmanna. Vil jeg hjer aðeins minnast fáum
oröum á tvent, sem sjerstaklega vakti athygli
mína, af því, jeg hygg vandalítið fyrir okkur
Islendinga, aö útbúa þaö á likan hátt og par
cr gert. Pað er söltuð og reykt lúða og bein-
laus þorskur. Lúöuna er farið meö á þann
hátt, aö flökin eru tekin af lienni nýrri, í heilu
lagi, frá sporði og fram að haus, þunnildisbein
og kviður fylgir meö, en eklci rafaheltin. Eru
þau þvegin vel upp og söltuð úr hreinu salti í
stafla; þegar þau hafa leg'ið svo lengi í saltinu
aö þau taka ekki á móti meira salti, eru þau
tekin’upp og reykt. Aö því loknu er búið um
þau i vönduöum trjekössum, sem taka 50 pd.
ensk. Verö á þannig útbúinni lúðu var í Febr-
úarmánuði þ. á. 1910 17 cent pundið til smá-
kaupmanna.
Beinlausi þorskurinn er útbúinn á þann veg
aö fyrst er hann saltaður á venjulegan hátt og
látin liggja í salti þangaö til hann er fullsalt-
aöur. Er hann svo tekinn og skoriö af hon-
um þunnildi, sporður og bein og roöið rifiö af
honum, svo ekki er annað eftir en miöpartur-
inn. Eru svo þessi miðstykki — annaö livort
látin i vandaða trjekassa litla og á innihaldið
í þeim aö vega 50 pd. og eiga ekki að vera
fleiri en 10 stk. aö tölu í þeim — 5 pd. aö
meðaltali hver biti. — Eða fiskurinn er skor-
inn í 1. pd. bita, þeir látnir í lítla pappastokka
— 1 pd. í hvern — pappír vafinn um hvern
stokk og þeim svo raðað i vandaða trjekassa,
sem taka 50 1. pd bita. Verðið á þessum fiski
var í byrjun Febrúar 11 cent pundið, til smá-
kaupmann og ll/a cent minna sá sem ekki var
látinn i pappastokkana. Pessi beinlausi fiskur
og lúða er aðallega send til Cicago frá fiski-
bæjunum Boston og Glossester og er þar úlbú-
inn á þann hátt, sem að framan segir, en ekki
gat eg fengið neinar upplýsingar í Cicago um
það, hvaða verð væri á honum þar, eða hvað
gert væri við úrganginn, þunnildi ugga o. s. frv.
Jeg hugði þvi að fara til Boston og kynnast
þar íiskiveiðum Ameríkumanna litilsháttar ef
kostur væri m. m.
3. Febrúar lagði jeg af stað frá Cicago til
*Tollurinn á saltnðri sild i Bandnrikjunum er */J cent n
pundið.
Nev-York og kom þangað þann 4. Dvaldi jeg
i 2 daga i New-York og hjelt svo til Boston og
koin þangað þann 7. Fehrúar.
Begar jeg kom til Boston stóð svo illa á skipa-
ferðum, að jeg hafði 1 dag til umráða, að öðr-
um kosti þurfti jeg að biða á aðra viku. En
af því jeg hafði ekki farareyri til þess að biða
svo lengi, rjeðist jeg í að halda heimleiðis
daginn eftir, þó lítið væri aðhafst í Boston. Þar
fjekk jeg þvi aðeins að vita um lieimilisfang
nokkurra stórkaupmanna, hjá ræðismanninum
danska og 8. Febrúar lagði jeg af stað áleiðis
til Evrópu og kom til Liwerpool á Englandi
snemma morguns þann 17. Hjelt jeg svo á-
fram til Leith og kom þangað samdægurs.
í Leith varð jeg að bíða í víku eftir skips-
ferð Iieim til Islands og notaði jeg þann tíma
til þess að kynnast tannu verksmiðjnm þar og í
grendinni.
Hinn 24; Ferúar lagði jeg af stað frá Leith
með e/s »Ceres« og kom tíl Reykjavíkur 1.
Marz.
Að endingu vil jeg' þakka öllum þeim, sem
á einn eða annan hátt liðsintu mjer á þessu
ferðalagi mínu. Vil jeg þar einkum nefna ræð-
ismenn Dana í Slokkhólmi, Gautaborg, Ilam-
borg New-York og Cicago. Sjerstaklaga vil jeg
þó þakka lir. ,T. Clan ræðismanni Dana i New-
York, sem ótilkvaddur lánaði mjer peninga til
ferðalagsíns í Ameríku og veitti mjer ýmsar á-
gælar upplýsingar- Sömuleiðis vil jeg þakka
vinuiti minum og fjelögum K. F. U. M. vestan
hafs, sem tóku mjer sem bróður og leiðbeindu
rnjer á marga vegu. Vil jeg ráðleggja ungum
mönnum, sem hjeðan kunna aö fara vestur
um haf að leita til þeirra strax og þeir koma
þar i land og mun engan iðra þess.
Athugasemdii1.
Jeg hefi nú hjer að framan reynt að segja
svo rjett og satt irá ferð minni síðast liðinn
vetur, sem unt er. Og vona jeg að menn geti
dregið sínar áliktanir út af því sem sagt hefir
verið.
Fyrir mínum augurn eru horfurnar með sölu
á íslenzkri síld, alt annað en glæsilegar. Og
megum við okkur sjálfum um kenna; þvi ekki
dylst mjer það, að hroðvirkni og óvöndun að
ýrnsu leyti, eiga mestan þátt í því óorði, sem
nú er komið á íslenzku sildina, víðast hvar í
öðrum löndum. Útlendingarnir sem stunda