Ægir - 01.12.1916, Blaðsíða 6

134
ÆGIR
innanlands, svo sem steinbítí, lúðu (flyðru),
skötu o. fl.
Afleiðingin er sú, að á Vestfjörðum er
nú svo lítið um harðfisk (steinbít og rikl-
ing), að jafnvel útgerðarmenn hafa eigi
nándarnærri nóg handa sjálfum sér, hvað
þá heldur að þeir geti af neinu séð til
annara.
Á lóðir fiskast sem sé miklu meira af
þessum fisktegundum, en á handfæri, og
harðfiskurinn hefir oft reynst Vestfirðing-
um góð hlutarbót, og sparar mjög úttekt
af útlendri kornvöru, og er að líkindum
notabetri í bú að leggja.
Á Vestfjörðum hefir steinbítsroð frá
ómunatíð verið notað til skófatnaðar og
er álíka haldgott og lambskinn, ef eigi er
rigningasamt, og að vetri til í frostum er
naumast hægt að fá betri skófatnað. Ugga
og hausa nota menn þar mjög til skepnu-
fóðurs og þykir það einhver besti fóður-
bælir, sem unt er að fá, einkum fyrir
kýr. Ef steinbítsafli hætti með öllu á
Vesturlandi, mundu menn þar verða að
kaupa útlendan fóðurhæti fyrir stórfé í
stað þess affalls, er þeir hafa fengið af
steinbítnum, og mundu þau kaup verða
mörgum tilfinnanleg.
Margir utanfjórðungs menn hafa hent
gaman að Vestfirðingum fyrir notkun
steinbítsroðsins til skófatnaðar. Síra ólafur
stúdent kallaði Dýrafjörð í óvirðingar-
skyni »Roðafjörð«.
Er slíkt allheimskulegt, að henda gam-
an að nýtni manna og það þvi fremur,
sem roðið er þægilegur skófatnaður og
alls ekki ljótur.
Er vonandi að Vestfxrðingar láti eigi
hæða sig til að hætta við notkun stein-
bítsroðsins, ef steinbítur eigi liættir með
öllu að fiskast.
Annars vildi eg ráða þeim, sem kaupa
steinbít af Vestfjörðum, til að nota af
honum roðið til skófatnaðar, einkum í
þurkatíð að sumrinu, í stað þess að kasta
þvi, sem víðast mun gert.
Frá ísafirði var farið um hádegi hinn
15. ágúst.
Þegar kom út fyrir ísafjarðardjúp gerði
niðaþoku, en svo mátti heita að blæ.a-
logn væri. Eigi sáum vjer mikla síld með
Hornströndum, en þegar kom norður
fyrir Horn og vjer tókum að beygja inn
á Húnaflóa, var svo krökt af síld, að
eigi leið svo augnablik, að vjer ekki
sæum torfu við torfu og var þó svo nið-
dimm þoka, að eigi sá 100 faðma frá
skipinu. Milli ísafjarðar og Reykjafjarðar
er um 8 klst. sigling á gufuskipi.
Vér vorum þó mildu lengur, því svo
dimt var af þoku eftir að vjer komum
fyrir Horn, að aldrei var farið nema með
hálfum hraða og skipspipunni blásið í
sífellu. Nálægt kl. 10 um kvöldið taldi
skipstjóri, að vjer værum komnir suður
gegnt Reykjarfirði, en eigi þorði hann að
leita hafnar vegna þokunuar, sem enn
var mjög dimm. Var þá tekið það ráð,
að leggjast þar og híða til þess er þok-
unni Ijetti.
Þar sem vjer vorum staddir var um
25 faðma dýpi. Var nú lagst þar fyrir
atkeri.
Allir voru farþegar i ágætu skapi og
skemtu sjer hið bezta um kvöldið. Var
sungið og dansað og lesin kvæði og sögur.
Var ekki farið að sofa fyr en um kl. 12.
Um morguninn hinn 16. ágúst, nálægt
kl. 10, ljetti þokunni og var þá ljett at-
kerum og haldið inn á Reykjarfjörð.
Kom þá í ljós, að vjer höfðum kvöldið
áður verið komnir lítið eitt oflangt. Vjer
höfðum um nóttina legið fram af Byrg-
isvíkurfjalli, sem er sunnan við Reykjar-
fjörð.
í skipinu var nokkuð af vörum, er
fara áttu til Hólmavikur. Þegar inn á
Reykjarfjörð kom, vildi skipstjóri af-