Ægir - 01.12.1916, Blaðsíða 19

ÆGIR
147
lines, Binic eða Paimpol. Botnvörpung-
unum er bannað að veiða i landhelgi
Islands. Þarna er ekkert frakkneskt land
og verður íiskurinn því ekki þurkaður
þar, en fiskimennirnir koma aftur með
veiðina »græna«, þ. e. flattan fisk, þveg-
inn og saltaðan.
Iliiðningarskilmálar sjómannanna.
Um veiðarnar við ísland er sama að
segja og um veiðarnar við Nýfl. Sjó-
mönnum á botnvörpungum er borgað
niánaðarlega, en á seglskipum er það
niismunandi eftir útgerðarstöðunum.
Dunkerque og Gravelines: Kaupgjald
sjómannanna er tvenns konar:
a) Uppbæð miðuð við það, hversu marg-
ar tunnur af fiski hafa veiðst. Hver
fær vissa upphæð, eftir stöðu sinni:
* viðvaningar 50 centimes, hásetar 1 fr.
25, skipstjóri 1 fr. 6.
b) Premía, er nemur 20 centimes af
hverjum fiski og fer sú upphæð eftir
því, hversu marga fiska hver hefur
dregið.
Með þessu móti kemur ágóðinn af allri
fisksölunni ekki til greina og sjómönn-
unum er að þvi leyli sama um úrslita-
árangurinn.
Binic: Skipstjóri hefur 50 fr. fyrir liverja
Iest, þ. e. 2200 kg af fiski og stýrimaður
20—24 fr. Fiskimennirnir fá samkvæmt
samningum þetta 20—30 centimes af
fiverjum fiski. Slikur samningur gerir
ekki ráð fyrir hlutdeild í lokaágóðanum.
Paimpol: Sldpshöfnin fær að launum
/3 hluta af hreinum ágóða fisksölunnar,
að frádregnum öllum kostnaði, og af
þessum V, hluta fær svo hver samkv.
skráningarskírteininu. Með þessum hætti
verða laun sjómannanna því að eins við-
uuandi. að kostnaður allur verði ekki
gífurlegur. í skýrslu um fiskveiðarnar
við Island á vertíðinni 1914 kemst for-
ingi á skipinu Daniel svo að orði: »Botn-
vörpungar vorir eru að ytra útliti að
minsta kosti álitlegastir þeirra, sem við
ísland eru. Gerð þeirra er mjög mis-
munandi frá Cormoran (231 smálest) lil
Maroc (634 smálest). Það er ekkert vafa-
mál, að líkar hins fyrnefnda eru alt of
veigalitlir til íslandsferða. Og virðist þá
svo, að sú heppilega stærð og gerð ætli
að vera 650 smáleslir, 350 nettó, með
750 hestafia vjel, til þess að geta gengið
árlega til Islands og Nýfundnal.
Útgerðin til Færeyja eða Doggerbanka.
I grend við Færeyjar og Doggerbanka
ganga slcip með 20—35 smál. brúttó og
7—8 manns; þau eru ýmist frá Grave-
lines, Calais eða Dunkerque og kölluð
Norðrar (Nordiers). Til þessara veiði-
stöðva voru engin sldp gerð út árin
1915 og 1916.
Yfirlit yflr ráðningarskilmála
sjómannanna.
Þess ber að geta, að þingið samþykli
þann 18. mars 1913 lagafrumvarp, er
fjelagi vor, hr. Guernier, átti hið góða
frumkvæði að, þess efnis, að koma í veg
fyrir ágreining i reikningshaldi fiskveið-
anna. Þegar skipshöfn á stórveiðaskipi
hefur fengið horgun eftir fiskatölunni eða
væntanlegum söluágóða, skal samkvæmt
þessu frumvarpi, framkvæmdarstjóri lög-
skráningarinnar staðfesta fiskreikningana,
og ef útgerðarmaður hefur gerst hand-
hafi aflans og selur hann aftur öðrum
kaupanda með ágóða, áður en reikning-
arnir eru lagðir fram, þá eru reikningar
skipshafnarinnar miðaðir við þetta verð
(a: með ágóðanum). Það er álit vort, að
landstjórnin æty að fara þess á leit við