Ægir - 01.12.1916, Blaðsíða 20

148
ÆGIR
Ráðið, að það tæki sem allra fyrst á
dagskrá sína til umræðu þetta frumvarp,
sem myndi koma í veg fyrir of tíða mis-
beiting, er þúsundir flskimanna verða að
sæta.
Premínrnar.
Samkvæmt lögunum 26. febrúar 1911,
fær hver sjómaður á frakknesku þorsk-
veiðaskipi fyrir ákveðinn lima þessar
premíur:
30 fr. við Nýfundnaland,
50 — — ísland,
30 — — Færeyjar og
15 — — Doggerbanka.
Ef til fiskveiðanna við Nýfundnaland
heyrir þurkun, hækkar premían upp í
50 fr fyrir hvern þann, sem að þvi
verki stendur og fyrir einn í mesta lagi
af 3, er fiska. Þó er þess að geta um
þau skip eða báta, sem gerðir eru út
við strendur Saint-Pierre-et-Miquelon, og
ekki hafa nema 3 háseta, að þeir eiga
allir heimting á 50 fr. premíu, ef þeir
fást við þurkun. En þar eð gróðabrall
hafði fyrir nokkurum árum komið af
stað verðhækkun á erlendum lirognum,
svokölluðum Bergenshrognum, þótti það
hlýða að ýta undir innflutning frakk-
neskra hrogna með ákvæði um premíu,
er skiftist milli innflyljenda og þeirra
fiskimannafjelaga, er stæðu að útvegin-
um. Samkv. 13. gr. laga, 26. fébr. 1911,
er heitið 15 fr. premiu fyrir hver 100 kg
lirogna úr verðlaunafiski, er fluttur hefur
verið til Frakklands, og notast geta til
beitu við sardínuveiðarnar.
Skip þau, sem stunda sardínuveiðar og
fiskimannafjelög geta fengið 15 fr. premiu
af hverjum 100 kg verðlaunahrogna, er
keypt hafa verið beinlinis frá frakkneskri
stórveiðaútgerð. Premía sú, er nú var
nefnd, getur þó aldrei náð til meira en
250 kg á skipi, nema ef«um fiskimanna-
fjelög er að ræða. Premíum til hrognút-
gerða og innílutnings, er heitið alt til
31. des. 1926; þó skal upphæð þeirra
færð niður um 10°/« frá 1. jan. 1917 til
31. des. 1921 og aftur um 10% af þeirri
upphæð frá 1. jan. 1922 til 31. des. 1926.
Skipshöfnum á þorskveiðaskipum hefur
ekki verið gert fullkomlega ljóst, hversu
mikinn hagnað megi hafa af hrognunum,
nje heldur hvernig best sje að geyma
þau á skipsfjöl. Norsku hrognin — Berg-
enshrognin — hafa verið vel útbúin og
geymst ágætlega, enda verið í mjög miklu
gengi. Og jafnvel þótt verðlaunin fyrir
innflutning hrogna hafi allmjög aukið
innflutning frakkneskra hrogna, þá hafa
þau samt ekki komið að tilætluðum not-
um. Það væri lilvinnandi að útbúa á
öllum botnvörpungum hrogngeymslu-
rúm. — í umburðarbrjefi dags. 24. febr.
1914, hefur undirritari verslunarflota-
ráðuneytisins gefið bendingar um það,
hvernig farið skuli með hrognin til þess
að auka verslunargildi þeirra.
Yílrlit.
í stuttu máli að segja, fara árlega þús-
undir sjómanna til fiskjar (þorskveiða)
við Nýfundnaland, Island, Færeyjar og
Doggerbanka. Þeir veiða fisk, sem bæði
er neytt í Frakklandi og seldur til ann-
ara landa. Af því að nýlendur vorar á
Saint-Pierre-et-Miquelon eru svo nálægt,
njóta landar vorir mikilla hlunninda á
Nýfundnalands-miðunum og geta því
öðrum fremur fært sjer í nyt anðsupp-
spretturnar þar. Enda eru það fullar 10
þús. sjómanna, sem veiðarnar stunda, og
þær birgja upp heil hjeruð og leggja
drjúgan skerf til almennings heilla. —-
Þetta er það, sem hefur komið fyrir-
rennurum vorum til þess að ýta undir
útgerðarmenn og jafnvel útflytjendur.