Ægir - 01.12.1916, Blaðsíða 23

ÆGIR
151
stað; hina miklu glompu í allri dýrðinni
og kunnáttunni, og þessi glompa er vönt-
un á björgunartækjum, sem skipstjórar
og skipshafnir, hver í sínu lagi finna og
og hafa fundið til, ekki síst síðan farið
var að tefla á þá hættu, að senda skipin
landa á milli á þessum voðatimum.
Þeir hafa ekki til þessa farið þess á
leit, að þetta væri lagað, því það er orð-
ið svo rótgróið að líta svo á, að alt sje
í bestu reglu, og færu einstaklingarnir að
kvarta og heimta breytingu, mundi svar
útgerðarinnar verða, að aðrir kæmust
áfram, án þess að hafa alt það sem þessi
heimtaði, og vildi hann ekki sætta sig
við það sem væri, yrði að fá annan skip-
stjóra á skipið, og þó eru útgerðarmenn
allir hjer bestu menn, hjálpsamir, og
synd væri að segja að þeir vilji ekki
leggja alt til, sem til skipanna þarf, og
allir eru þeir svo, að þegar slys eða
druknun ber að höndum, þá veita þeir
oftast ótilkvaddir ýmsa þá hjálp, ekkjum
°g niunaðarleysingjum, sem nemur meira
fjo, en það sem breyting til að koma í
veg fyrir sljrsin mundi kosta þá.
Pað eru þó hvorki skipstjórar, nje þeir,
sem um þetta mál ættu að haía fjallað,
°g það fyrir löngu. heldur ábyrgðarfje-
lögin, sem ættu við stofnun sína að hafa
slík ákvæði í reglugerðum sínum, en þau
sofa og þvi meiri heiður fyrir útgerðar-
Menn og skipstjóra, að hafa vakað og
ýerða vakandi, því auk þess peningagild-
ls sem mannslífið er, þá er hjer um mann-
úð að ræða, sem ekki sist snertir þær
ræddu mæður og litlu börnin heima,
sem eiga fyrirvinnuna og þann sem þau
eska á sjónum. Allar öryggisreglur á
1 gjöra þær rólegri, þegar þær
vakandi og hlusta á storminn og
Vl^ ,a^ Slnum út á sjónum.
l'kur ótti og skelfing sem þær grípur
gelur oft kostað heilsu þeirra og það
verkar á heimilið alt. Þegar alt var í
þessu dauðamóki, og þessi blettur á allri
sjómensku landsins átti að standa óhagg-
aður, þá tók Öldufjelagið sig til og kaus
nefnd til þess að koma með tillögur, til
þess að bæta úr ástandi því sem nú er,
án þess að fara að viðhafa alla þá snún-
inga og flækjur, sem tíðkast í lagagrein-
um. Frumvarpið er einfalt og skiljanlegt
og þeim til sóma sem sömdu. og jeg er
á þvi, að þeim lögum verði hlýtt, þegar
þetta er vilji allra, jafnvel betur yrðu það
sjálfskrifuð lög, og að engum væri hleypt
að því að gjöra þau margbrotnari.
í engum sjólögum stendur það, að
lconum og börnum eigi að bjarga fyrst
allra, þegar slíkt ber að höndum, að allir
verða að fara í bátana, en þau lög eru
þó jafngild meðal sjómanna ef ekki meir
og að þetta væri heimtað með lögum og
margtvinnuðum lagabálkum. Aldan hefur
hjer farið á stað til þess að reyna að af-
má hneysu þá, sem kæruleysi þeirra,
sem málefnið varðaði mest, hefur sett á
alla útgerð landsins.
Er nokkur meining að hið eina björg-
unartæki á skipinu (báturinn) beri að
eins 12—14 menu, þegar 25—30 þurfa að
komast i hann? Eru nokkrir á skipinu
lögskráðir til að verða eftir þegar svo
ber að höndum, eða eru þeir sjálfsögðu
á lista sjer? Það er að eins einn maður
sjálfsagður, og það er skipstjórinn, hann
er og á að vera sá, er siðastur fer í bát-
inn, hann yfirgefur ekki skipið fyr en
öllum er borgið, og þar sem 10—15 menn
verða að standa og horfa á fjelaga sína
leggja frá skipinu, þá veit hann i hvor-
um hópnum hann á að vera. Á fundi
Öldunnar þ. 6. desember var eftirfylgj-
andi frumvarp samþykt, sem hvort sem
það fær framgang eða ekki, verður ávalt
þeim til heiðurs, sem unnu að þvi að
semja það.