Ægir - 01.12.1916, Blaðsíða 21

ÆGIR
149
Vjer eigum auðvitað á þessum tímum
að greiða fyrir endurbótum á veiðarfær-
um og styðja að umbótum á kjörum
fiskimannanna og umfram alt megum
vjer ekki draga úr arði þessara gróða-
fyrirtækja, sem ekki eingöngu tryggja
þjóð vorri fyrirtaks fæðu, heldur einnig
veita erlendum fjárstraumum inn í landið.
Það væri glappaskot, að ætla sjer að
hætta að hafa þorskinn að verslunar-
vöru, svona alveg að nauðsynjalausu —
an óhjákvæmilegrar ástæðu, án þess að
íhuga grandgæfilega þá vernd, sem toll-
lögin tryggja honum.
FisbverslunÍD.
Venjulegast flytja skipin þorskinn til
Frakklands grænan, þ. e. flattan, þveginn
°g saltaðan. Svo er hann seldur á skips-
fjöl af útgerðarmönnunum og þyngdin
er ransökuð af tollgæslumönnum, er hafa
effirlit með uppskipuninni. Þá er ákveð-
víst verð fyrir hver 100 pd. (50 kg),
en af þvi fiskurinn rýrnar um 10% á að
giska, eru vanalega ekki tilfærð á reikn-
lngunum nema 50 kg af þeim 55 kg.
se,n afhent eru. Það eru heildsalarnir,
aem kaupa fiskinn og halda honum i
aefilegu standi þangað til að því kemur
a hann verði boðinn almenningi í smá-
Sf!u- Ef fiskinum hefur verið hlaðið í
s ipslestina, þarf oftast að þvo hann og
endursalta, því að á veiðistöðvunum hef-
Ur hann ýmist verið saltaður of mikið
f f °f fifið. Tunnufiskurinn eða hvit-
ls Urinn, sem fluttur er i smátunnum,
þ Venjulega mátulegasaltaður til geymslu.
getur verið heppilegra að endurraða
lQnum, þ, e, me5 öðrum orðum að taka
ann upp úr tunnunum, láta hann síga,
ressa hann rækilega milli saltlaganna.
^1aenfisjturjnn^ sem geym(jur hefur verið
la neildsölum, er þveginn og þurkaður,
áður en hann kemst á smásölumarkað-
inn, og rýrist hann við það um 15°/o.
Með þessu móti verður hann að frakk-
neskum harðfiski, og má ekki geymast
mjög lengi. Heildsalarnír fá sjerstök verð-
laun fyrir útflutning á þorski, er frakk-
neskir sjómenn hafa veitt.
Samkv. lögunum 26. febr. 1911 er lika
af afla þeim, sem útgerðin fær verðlaun
fyrir, heitið: 1° 20 fr. fyrir hver 200 pd.
(100 kg) af þurkuðum fiski, sem annað-
hvort hefur verið fluttur beina leið frá
veiðistöðvunum eða frá geymslustöðvum
i Frakklandi til annara landa, eða frakk-
neskra nýlendna utan alþjóða milliferða.
2° 16 ír. fyrir hver 200 pd. af þurkuðum
fiski, fluttum úr frakkneskum höfnum,
en ekki geymdum þar, til frakkneskra ný-
lendna, annara en Algier, eða til annara
landa utan alþjóða milliferða. 3° 16 fr.
fyrir hver 200 pd. af þurkuðum fiski,
fluttum annaðhvort beina leið frá veiði-
stöðvunum eða úr frakkneskum höfnum
til annara landa innan alþjóða milliferða.
En fiskurinn, sem ætlaður er nýlendun-
um, nær ekki þessum verðlaunum í heild
sinni, nema fyrir það, sem sent er til
þeirra nýlendna, þar sem fisktollurinn er
10 fr. eða minna af hverjum 200 pd.
Útfluttan fisk, sjerstaklega þann, sem
ætlaður er nýlendunum, verður að þurka
vandlega, og getur það valdið 25—30%
rýrnun. Sá fiskur kallast griskur harð-
fiskur. Með ákvæði 23. okt. 1914erbann-
aður útflutningur harðfisks til annara
landa, en samkv. úrskurðí fármálaráð-
herrans, staðfestum með ákvæði 21. nóv.
191!, eru veittar undanþágur frá þessu
banni, ef þorskurinn vegur minna en
1 kg.
Samkv. ákvæði 7. des. 1915 var bann-
aður allar fiskútflutningur, jafnvel af
þorski, innan við 1 kg. En samt heimil-
aði landsstjórnin í maí 1916, með skil-