Ægir - 01.12.1916, Blaðsíða 12

140
ÆGIR
ekki hægt að fiska að nóttunni með
snyrpinót, síldin kemnr ekki upp,
Var nú haldið inn á Reykjarfjörð og
lagst fram af Gjögrum. Komu menn það-
an úr landi út í »Þór« og voru líklega
flestir i saltleit. Salt fengu þeir vist ekki
neitt, en skipstjóri gaf þeim víst alla sild-
ina, sem var eftir á þilfarinu.
Snemma morguninn eftir var farið út
fyrir fjörðinn. Þegar eg kom upp um
morguninn, nálægt kl. 7, vorum vér ör-
skamt undan landi, rétt norðan við mynni
Reykjarfjarðar. Voru skipverjar að koma
að skipshliðinni með vörpuna fulla af
sild.
Var nú byrjað að innbyrða sildina.
Um sama leyti kom upp síldartorfa á
djúpborða við oss.
Var sú torfa ávalt uppi meðan síldin
var háfuð upp úr fyrri nótinni. Regar
því var lokið, var skipstjóri i efa um
hvort han ætti að fara að kasta fyrir
torfuna, því hún virtist vera nákvæmlega
á grynningu þeirri, sem er norðan við
fjarðarmynnið og nefnist Rarmur. Gat
hann átt á hættu að nótin rifnaði, ef of
grunt reyndist. En freistingin varð yfir-
sterkari varfærninni og var þvi kastað
og tókst svo vel, að öll torfan náðist, án
þess nokkuð yrði að nótinni. Varð þetta
alt með svo skjótri svipan, að þegar kl.
var 11 f. hd. vorum vér búnir að inn-
byrða sildina, taka upp bátana og komnir
á heimleið með rúmar 600 tunnur af
síld. Um kl. 6—7 e. hd. komum vér til
Siglufjarðar. (Framh.).
Umræður ntn jisktollinn
í franska þinginu 1916.
Fylgiskjal 2037
(Regluleg samkoma. Fundur 11. april 1916).
Fvnmvarp til laga um að lækka toll á fiski á
meðan á ófriðnum stendur. Flutningsmaður:
hr. Paul Constant, pingmaður. (Vísað til toll-
málanefndarinnar).
Tildrög og skýringar.
Herrar minir! Hin vaxandi dýrtið er
nú áhyggjuefni almennings. Rær mörgu
umræður, er orðið hafa i Þinginu og
Ráðinu um það, að finna einhver ráð
til þess að færa niður hina sívaxandi
verðhækkun á öllum neysluvörum, sýna
ljóslega, hversu þing og stjórn láta sjer
ant um að greiða úr vandanum, sem
vex með degi hverjum. Og það er ein-
mitt til þess að geta að einhverju leyti
lagt fram minn skerf til þess að ljetta
af þessu hallæri, að jeg nú mælist til,
að þingið færi niður um slundarsakir,
þ. e. meðan á ófriðnum stendur, toll-
kvaðir þær, er nú hvila á innfluttum
fiski. Þetta er algengur fiskur (þorskur),
er hjer ræðir um, og er óþarft að sýna
fram á næringargildi hans. Það er hindr-
andi skattur, sem lagður er á þessa nauð-
synjavöru og nemur 48 fr. á hverjum
100 kg. Fyrir ófriðinn var vanaverð á
meðalfiski 60 fr. á 100 kg, en 80 fr. á
stórum fiski. Smáfiskurinn var að rniklu
leyti fluttur út. Nú verður að borga 160
fr., meðalfiskur er 180 fr. og smáfiskur
130 fr. (100 kg). Nú sem stendur er
forðinn nál. 5 miljónir kg, með öðrum
orðum algerlega ófullnægjandi neyslu-
þörfinni þangað til nýr fiskur kæmi, enda
þótt menn sjeu allmjög farnir að spara