Ægir - 01.01.1917, Qupperneq 14

ÆGIR
9
Samgöngur. Enginn vegspotti er til
í Súgandafirði sem heitið getur að far-
andi sé yfir. Sýsluvegur liggur hvergi
um fjörðinn nema ofan eftir Botnsheiði,
heim að Botni, illa hirtur og víða lítt
fær. En lítið geta samgöngur á sjónum
talist í betra lagi. Ekki eitt milli- eða
strandferðaskip hefir áætlun á fjörðinn
og hefir aldrei haft, það ég veit til, utan
»Skálholt« og »Vestri« tvær ferðir á
sumri, nokkur ár, og þó á óheppilegum
tima. Hingað eða héðan er því ómögu-
legt að fá fluttar vörur öðruvísi en á
vélbátum fjarðarins, annaðhvort frá ísaf.
eða Önundarfirði og geta menn hugsað
sér, hve mikil kostnaðarviðbót það hlýt-
ur að vera á vöruna, að viðbættri út-
og uppskipun, og stundum pakkhús-
leigu.
Þá eru póstgöngurnar, einkanlega á
sjónum, litlu betri. Engin póstafgreiðsla
á staðnum, sem þó að sjálfsögðu ætti
að vera, þar sem mannmargt kauptún á
i hlut. Allur póstflutningur, er þyngsla
vegna eigi verður fluttur á landi, má
bíða eftir eigin ferðum vélbátanna, oft
ónotalega lengi.
Eftir mikið umstang og erfiði Súgfirð-
inga, hefir fjörðurinn eignast símasam-
band, án hjálpar þings eða þjóðar, þegar
undan er tekið ísatjörður og báðar ísafj.
sýslurnar, er eiga þakklæti skilið fyrir
framkomu sína í því máli.
Verzlun. Útibú Á. Ásgeirsonsverzlunar
er fyrsta verzlun, sem stofnuð hefir verið
hér á Súgandaf. og hefir hún að heita
má frá fyrsta, haft öll viðskiftin í sínum
höndum, þar til tvö siðustu árin, að
þeir hr. kaupm. Kr. A. Kristjánsson og
Magnús Árnason hafa sett á fót sína
smáverzlunina hvor, sem lítið megna á
orustuvelli samkeppninnar, þar sem
mennirnir eru báðir byrjendur, í smáum
stýl, enda hjálpa þannig lagaðar sam-
göngur, eins og hér eru, lítið minni
máttar mönnum til að komast áfram, í
hvaða stöðu sem þeir eru. Síður en svo.
Það hefir sýnt sig bezt á kaupfélags-
stofnun Súgfirðinga, er farið hefir um
þúfur hvað eftir annað, vegna aukinnar
verðhækkunar, er stafað hefir beint af
ónógum og illum samgöngum.1)
Eg skal engan dóm leggja á fram-
komu Á. Ásgeirsons-verzlunar liér á
Suðureyri, hvað verzlunarviðskifti snertir,
en áreiðanlegt er, að margar stórverzl-
anir myndu hafa notað sér einveldi sitt,
engu síður en hún. Hitt er hálfbroslegt,
að á stað, er fljóta frá ekki færri vél-
og árabátar en héðan fljóta, skuli engin
stórverzlun landsins hafa reynt að keppa
við hana, um innlenda og jafnvel út-
lenda vöru-umsetningu. Mönnum liggur
við að halda, að þær hafi helzt til mik-
inn beyg af henni.
Yiðskifti hafa verið hér mjög mikil
við önnur héruð, á hertum rikling, stein-
hít, skreið og trosi; er svo jafnvel enn,
þótt minkað hafi talsvert síðan vélbát-
arnir fóru að nota handfæri, i stað lóð-
anna, og þó naumast sé hægt að fá vör-
una flutta héðan. Súgfirskum steinbít og
rikling hefir lengi verið við brugðið fyrir
gæði og góð þrif, og því umsókn mikil,
þó erfitt hafi gengið viðskiftin að öðru
leyti. Satngönguleysið hefir verið þar
þrándur í götu, eins og í öðrum við-
skiftum. Alt hefir orðið að flytja eða
sækja til ísafj. og Önundarfj. og kaupa
þar á því geymslu og útskipun, i stað
þess að geta athent það til flutnings hér
á staðnum, auk skemda, er hlotist hafa
beint af þvi að geta ekki komið vörunni
strax á sinn rétta stað í skipunum.
1) Strax og »Skálholt« og »Vestri« hættu að
koma hér, féll félagið; var svo endurreist til
reynslu, en lifði að eins eitt ár, og heflr ekki
risið upp siðan.