Ægir - 01.02.1918, Blaðsíða 12

28
ÆGIR
tíðarinnar, illa búinn á sjóinn að taka á
móti miklu volki. Þá þarf ekki um að
kenna að þeir sem njóta eiga ekki líka
taki þátt i útgjöldunum, eða að hugur
ekki fylgi máli. Ekki er heldur hægt að
segja, að þessir menn er sjó stunda, geri
það eingöngu í eiginhagsmunaskyni, þar
sem ftestir hafa fyrir einhverjum að sjá,
um leið og þeir bera sinn hluta þjóðar-
búsins. Verið viss um það, að mörg kon-
an verður glöð við að fá þann styrk sem
vátryggingarsjóður sjómanna veitir, sem
þjóðarfulltrúarnir eiga fylstu þökk fyrir
að hafa stofnað. En hvað er það á móti
þeirri gleði er verða mundi, ef þið færð-
uð henni manninn eða soninn heim.
Porst. Júl. Sveinsson.
Sandg-erði.
I 6. tbl. Ægis þ. á. er greinarstúfur
með þessari yfirskrift undirrituð af tveim
Akurnesingum og þar sem ekki er að
sumu leyti farið með rétt mál í fyrsta
kaíla greinarinnar, »Ljósin i Sandgerðk,
þá vildi eg biðja yður herra ritstjóri að
ljá þessum línum rúm í heiðruðu blaði
yðar.
í áminstum greinarkaíla er þess meðal
annars getið, að liinn 24. apríl hafi 3
vélbátar róið frá Sandgerði og eftir vana-
lega dvöl á miðum, hafi bátarnir farið
að leita lands, og er nær dróg og dimma
tók, hefðu formenn þeirra orðið þess
varir, að ekki hefði verið kveikt á leið-
arljósunum. Enn fremur að landsmenn
sem tilheyrðu bátunum, hefðu farið til
vitavarðar og beðið hann að kveíkja, en
hann hefði tjáð þeim, að samkvæmt aug-
lýsingu stjórnarráðsins, hefði hann ekki
átt að kveikja frá 1. april.
Hvað sem nú þessari stjórnarráðs-aug-
lýsingu viðvíkur, um að kveikja ekki frá
1. april, þá vildi eg skýra frá þvi, að
eftir henni var alls ekki neitt farið, þeg-
ar þannig stóð á oð vitaverði eða öðrum
var kunnugt um, að bátar væru úti fyrir
og þyrftu að leita hafnar í Sandgerði,
þegar dagsljósið fór að liylja innsigling-
armerldn. Er það þvi allsendis tilhæfu-
laust, að vitavörður hati nokkurntíma
skorast undan þvi að kveikja þegar þess
hefir gerst þörf.
Frá því að mótorbálaútgerð hófst i
Sandgerði, hafa þar verið notuð rauð
innsiglingaljós. Alt fram að síðastliðinni
vetrarvertið eða 1. jan. þ. á., voru það
luktir sem dregnar voru upp í leiðar-
merkin, með öðrum orðum sundtrén, og
má eg viðstöðulaust fullyrða, að alla tíð,
á hverjum tima ársins, þegar kunnugt var
um að bátar þyrftu að leita hafnar og
ekki var sundabjart, voru þessi rauðu
Ijós viðhöfð og það alla tíð án nokkurs
endurgjalds.
Á næstliðnu ári lét eg reisa 2 vita, þá
er ræðir um í fyrnefndri grein, með
miklu fullkomnara ljósi en hér að fram-
an er um gelið, gerði eg það til trygg-
ingar því að leiðin inn á Sandgerðisvík
yrðí auði'arnari í myrkri. Sýna vitar þessir
rautt fast ljós og komu til notkunar 1.
janúar síðastl. Og þar eð vitar þessir
kostuðu mikið fé, var ákvarðað kr. 2,50
fyrir hlut af bátum þeim, sem að stað-
aldri notuðu þá sem leiðarvísi, og mætti
það kallast undravert, hafi nokkur með
ógeði goldið þessa smávægilegu upphæð
fyrir jafnmikið lífsskilju’ði og þeir eru.
Greinarhöfundar telja sérstaklega fjóra
galla á þessum vitum (ljóskerum).
1. Að þau eru mikið of fjærri sjó.
2. Að þau eru of lág og þar af leiðandi
ófær leiðarvisi að degi til, sem þau
eiga þó jafnframt að vera.